Κόπιασε άνεμε, εκεί έξω πως αντέχεις; - Μπέρτολτ Μπρεχτ

Φτάνουν Χριστούγεννα λοιπόν! Παραμονή
κι εμείς σαν όλους ετοιμάσαμε γιορτή.
Μα δεν είν' άνετα σαν φάτνη εδώ μέσα.
Μπαίνει το κρύο από παντού, δεν έχει μπέσα.

Χριστούλη, κόπιασε, γεννήσου αν θες, μα κοίτα:
Σου στρώσαμε, δεν έχει τζάκι όμως και πίτα.
Τρέμουμε όλοι αγκαλιαζόμαστε σφιχτά
σαν τους πρωτόγονους σε σκοτεινή σπηλιά.

Αλληλεγγύη: η συνισταμένη των αξιών

Το όραμα για τη δημιουργία μιας “ιδανικής κοινωνίας” στηρίζεται στις πανανθρώπινες αξίες που η κλασική Ελλάδα του 5ου αιώνα π.Χ. και ο ευρωπαϊκός Διαφωτισμός του 18ου αιώνα δημιούργησαν. Είναι τα ανθρώπινα δικαιώματα-ατομικά, κοινωνικά, πολιτικά. Τρεις είναι ίσως οι πιο σημαντικές.

Το βουβό ζώο - Χαλίλ Γκιμπράν

Το δειλινό μιας όμορφης μέρας, κάποια παράξενη διάθεση έπιασε την ψυχή μου και βγήκα από τα σύνορα της πόλης και περιδιάβασα γύρω στα ερείπια ενός εγκαταλειμμένου σπιτιού, πού μόνο οι γκρεμισμένες πέτρες του είχαν μείνει.

Ο ελληνικός μύθος των δύο ερωτευμένων που ενέπνευσε το Σαίξπηρ να γράψει το «Ρωμαίο και την Ιουλιέτα» και το «Όνειρο Καλοκαιρινής Νυκτός». Ποιοι ήταν οι νέοι που κατέληξαν σε τραγικό θάνατο;

Ο μύθος αφορά τον Πύραμο και τη Θίσβη. Πρόκειται για την ιστορία δύο ερωτευμένων νεαρών, οι οποίοι στην προσπάθειά τους να σμίξουν καταλήγουν σε τραγικό θάνατο. Με βάση τον πρωτότυπο ελληνικό μύθο, ο Πύραμος ερωτεύθηκε σφοδρά την Θίσβη, κόρη του ποτάμιου θεού Ασωπού.
 Όταν την καταδίωξε για να την έχει κοντά του, εκείνη παρακάλεσε τους θεούς να την μεταμορφώσουν σε πηγή.

Τα επτά θαύματα του κόσμου

Ζητήθηκε από μια ομάδα μαθητών να γράψουν μια λίστα με αυτά που κατά τη γνώμη τους ήταν τα σημερινά “επτά θαύματα του κόσμου”.

     Παρ’ ότι υπήρξαν κάποιες διαφωνίες, οι περισσότερες γνώμες αφορούσαν τα παρακάτω:

    

Στην Ισλανδία τα Χριστούγεννα κάνουν δώρα μόνο βιβλία - Διαβάστε περισσότερα για αυτό το υπέροχο έθιμο

Oι λάτρεις του βιβλίου θα ζηλέψουν σίγουρα αυτή την υπέροχη χριστουγεννιάτικη παράδοση στην Ισλανδία, καθώς αυτή τη μέρα του χρόνου οι οικογένειες και οι φίλοι συνηθίζουν να κάνουν δώρα βιβλία ο ένας στον άλλον και να περνούν τη νύχτα με διάβασμα.

Βήματα στην άμμο...

Είδα χθες βράδυ ένα όνειρο. 

Χριστούγεννα - Γιορτή Αγάπης!

 Τα Χριστούγεννα είναι μια εποχή  για να  μοιραζόμαστε στιγμές και αναμνήσεις που θα μας είναι πολύτιμες  για πολλά χρόνια.    

     Τα Χριστούγεννα είναι ένας καιρός για να δούμε τον κόσμο με μάτια γεμάτα αγάπη. Είναι ο καιρός για να θυμηθούμε πως ο κόσμος είναι  γεμάτος από ανθρώπους σαν  κι εμάς, και για να τους δούμε  όπως πραγματικά είναι μέσα τους. Όλοι έχουν προβλήματα ίδια με τα δικά μας, και καρδιές ευαίσθητες  σαν και τις δικές μας—ανεξάρτητα  από το ποιοι είναι η από πού προέρχονται.

         

Αγέλαστος πέτρα - Φίλιππος Κουτσαφτής

Ντοκιμαντέρ για την Ελευσίνα. Το παρελθόν και το παρόν σε πλήρη αντίθεση, συνυπάρχουν σε έναν τόπο μολυσμένο από την σύγχρονη βιομηχανία και ο οποίος φιλοξενούσε τα Ελευσίνια Μυστήρια, τις τελετές που μυούσαν τους αρχαίους έλληνες στο θαύμα της ζωής και της εναλλαγής με τον θάνατο.

Το τραγούδι είχε την δική του ιστορία - Μέρος 1ο

Τραγούδια που αγαπήσαμε, σιγοτραγουδήσαμε, που ταυτιστήκαμε μαζί τους.
Ψάξαμε και βρήκαμε τις ιστορίες τους.
Ιδού μερικά από αυτά:



Deep Purple "Smoke in the water"

Το τραγούδι των Deep Purple με το πιο αναγνωρίσιμο riff στη ιστορία του ροκ, εμπνεύστηκε από το «λαμπάδιασμα» ενός ολόκληρου κτιριακού συγκροτήματος. Ήταν Δεκέμβριος του 1971 και τα μέλη του συγκροτήματος βρίσκονταν στην Ελβετία για ηχογράφηση. Την ίδια μέρα ο Frank Zappa έδινε συναυλία στο τοπικό Καζίνο. Κατά την διάρκεια του live ένας θεατής εκτόξευσε βεγγαλικό προς την σκηνή, το οποίο βρήκε στην οροφή της αίθουσας και αμέσως όλο το Καζίνο τυλίχτηκε στις φλόγες και καταστράφηκε ολοσχερώς. «Smoke on the Water, a fire in the sky» 

Οι λεπτομέρειες... κάνουν τη διαφορά

''Αν δεν διαβάζεις εφημερίδες, δεν είσαι ενημερωμένος - αν διαβάζεις, είσαι παραπληροφορημένος!'' Denzel Washington

Η... λαιμαργία των Ελλήνων

Τα πολιτικά πάθη τον τελευταίο καιρό καλά κρατούν και μια έκφραση που ακούμε όλο και πιο συχνά είναι: «Τους φάγαμε…».

Στον «Θεατή» του 1932, ανακαλύψαμε μια σατυρική πραγματεία περί της… λαιμαργίας των Ελλήνων, που θα θέλαμε να μοιραστούμε μαζί σας: 

«Τους φάγαμε!

Αυτή είνε, έπειτα από κάθε εκλογή, η θριαμβευτική κραυγή των νικητών.

Χριστουγεννιάτικη βόλτα στην Αγορά

Στο πνεύμα των Χριστουγέννων, κατεβήκαμε με τον Δημήτρη Γιαννουκάκη, ρεπόρτερ τότε των «Αθηναϊκών Νέων», στη Βαρβάκειο για να χαζέψουμε…

«Σας δίδω μίαν συμβουλήν: Του χρόνου, την παραμονήν των Χριστουγέννων, εάν δεν έχετε πού να πάτε, εάν δεν ξεύρετε πώς να περάση λίγο η ώρα σας, σας συνιστώ να κάμετε μια βόλτα στην αγορά.

Παραξενεύεσθε; Έχετε άδικον. Διότι είνε αναμφισβήτητον ότι η παραμονή εις την αγοράν των Αθηνών κατά την παραμονήν των Χριστουγέννων είνε τόσον προβληματική όσον και... διασκεδαστική!

Κύματα ανθρώπων, συνανθρώπων, συμπολιτών, ωκεανός αληθινός από χριστιανούς πάσης τάξεως και προελεύσεως.

Εκεί έχουν δώσει ραντεβού ο φτωχός άνθρωπος του λαού, που ψωνίζει κάθε μέρα μόνος του, με τον πλούσιον κύριον, που επήγε να ψωνίση μόνος του για το επίσημον της ημέρας. Η γρηούλα που προεξώφλησε την σύνταξι και η σαχλή κοκόττα με το πεκινουά υπό μάλλης. Υπάλληλοι, μοδιστρόνια, φοιτηταί, φαντάροι, νέοι, γέροι, άνθρωποι κάθε ράτσας, τύποι περίεργοι, πορτοφολάδες, πολισμάνοι...

Κόσμος και κοσμάκης
από σόι κι' απ' αράδα
και του μπέη η φοράδα...

όπως συνηθίζει να λέγη και ο Χατζηαβάτης εις τον Καραγκιόζην. Αλλ' ας αρχίσω, καλύτερα, από την αρχήν...

''Υπάρχουν μονάχα δύο σκηνοθέτες στον κόσμο. Κι ο άλλος είναι ο Τσάρλι Τσάπλιν'' Μπέρτολτ Μπρεχτ

Η πρώτη μη βωβή ταινία, Ο μεγάλος Δικτάτωρ (1940) του Τσάρλι Τσάπλιν, αν και είχε δηλώσει ότι σιχαίνεται τις ομιλούσες ταινίες γιατί εξαφανίζουν τη μεγάλη ομορφιά της σιωπής, έμεινε στην ιστορία ως μια πράξη θάρρους και ανδρείας στο πολιτικό περιβάλλον της τότε εποχής.

Στο τέλος, μ' έναν εξαιρετικό λόγο, καταγγέλλει τη δικτατορία, την απληστία, το μίσος και τη μισαλλοδοξία, εξαίροντας την ελευθερία και την ανθρώπινη αδελφοσύνη.

Η σκηνή που ο Τσάπλιν χορεύει μπαλέτο  με την υδρόγειο, θεωρείται σήμερα μια από τις σημαντικότερες στιγμές της κινηματογραφικής ιστορίας! 

                                            

Ο Τσάρλι Τσάπλιν, υποδύεται έναν διπλό ρόλο σ' αυτήν την πικρή κωμωδία: τον αρχηγό ενός φασιστικού κράτους ένα πρόσωπο που ξεκάθαρα αναφέρεται στο Αδόλφο Χίτλερ και έναν αθώο εβραίο κουρέα υπήκοο αυτού του κράτους. Επίκαιρος όσο ποτέ ο μεγαλύτερος κωμικός όλων των εποχών σκηνοθετεί μια εύστοχη και πικρή (παρόλα τα χρόνια που περάσαν) αντιπολεμική σάτιρα .

Ύστερα από είκοσι χρόνια σε ένα νοσοκομείο, υποφέροντας από αμνησία, ένας εβραίος κουρέας επιστρέφει στην πατρίδα του. Εκεί όμως πολλά έχουν αλλάξει, καθώς ο παρανοϊκός δικτάτορας της Τομανίας, Αντενόιντ Χίνκελ, ο οποίος είναι ολόιδιος με αυτόν, σχεδιάζει να κατακτήσει τον κόσμο ξεκινώντας ταυτόχρονα μια μεγάλη εκστρατεία αντισημιτισμού. Όμως η ομοιότητα του ντροπαλού κουρέα με το μεγαλομανή δικτάτορα θα γίνει αιτία τρομερών παρεξηγήσεων...

Η προετοιμασία για την επιτόπια λαογραφική έρευνα!

         

                     

                                    Η οργάνωση και ο εξοπλισμός του κάθε ερευνητή είναι τα πρώτα στάδια για μια επιτυχημένη επιτόπια λαογραφική έρευνα! Οι δυο αυτοί παράγοντες θα προσφέρουν τα απαραίτητα εφόδια για να φέρει εις πέρας επιτυχώς το έργο του και θα εγγυηθούν την πληρότητα της έρευνας και την αξιοπιστία του υλικού που θα συλλεχθεί.
                                     Σε κάθε περίπτωση ο ερευνητής οφείλει να συμπληρώνει και να εκσυγχρονίζει τον εξοπλισμό του με διάφορα μέσα.

Τα Χριστούγεννα, θυμάμαι - και την Πρωτοχρονιά, ελπίζω! Κι όσο περνάνε τα χρόνια, τόσο περισσότερο θυμάμαι - και τόσο λιγότερο ελπίζω

 1973-Λιγότερα!
Νοέμβριος μετά το Πολυτεχνείο. Ο πιο μουντός και άχαρος των τελευταίων χρόνων. Τόσο σκοτάδι που σχεδόν δεν ξημερώνει. Η σκιά της ηρωικής αλλά μάταιης (έτσι φαινόταν τότε) εξέγερσης, η σκιά μίας νέας πιο στυγνής δικτατορίας, η σκιά της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, πέφτουν επάλληλες και πνίγουν κάθε φως.

   Ετοιμάζω την χριστουγεννιάτικη κάρτα της εταιρίας - και ξαφνικά έχω μία διαφορετική ιδέα.

Χρόνης Μίσσιος: “Παρέες, ρε, μπορείς να κάνεις παρέες; Φιλία. Έρωτα! Κάντε έρωτα, αγαπηθείτε κάντε τις παρέες σας, σκεφτείτε, αναπτύξτε την κριτική σας σκέψη.”

Το νόημα της ελευθερίας

Πιστεύω πως το πρόβλημα της ελευθερίας του ανθρώπου ξεκινάει από το σώμα του. Άμα δεν έχεις το δικαίωμα να χρησιμοποιήσεις το σώμα σου όπως σου γουστάρει, τότε μπορεί να αρνείσαι ένα ανελεύθερο σύστημα, αλλά ταυτόχρονα να αναπαραγάγεις ένα νέο σύστημα καταπίεσης.

Και η ευτυχία του ανθρώπου δε μπορεί να νοηθεί διαφορετικά, παρά μονάχα μες από την ελευθερία του σώματός του, μες από την ελευθερία της συμπεριφοράς του.

Νομίζω πως το πιο κρίσιμο πρόβλημα, για την εποχή μας τουλάχιστον, σχετικά με την ευτυχία του ανθρώπου είναι το πρόβλημα της ελευθερίας του, η ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητάς του, χωρίς εξαρτήσεις, όρους ή περιορισμούς. Η απελευθέρωσή του από κάθε μορφή εξουσίας, ιεραρχίας και αυθεντίας.

Οι άνθρωποι δε θα δουλεύουν από ανάγκη για να ζήσουν, αλλά από την ανάγκη της χαράς, της δημιουργίας. Ο καθένας στο παιχνίδι του, στο άθλημά του.

Greek Skies - Πάνος Φιλίππου

Ο φωτογράφος Πάνος Φιλίππου δημιούργησε  ένα καταπληκτικό timelapse, απλώνοντας σε ένα πολύχρωμο οπτικό καμβά τους ελληνικούς ουρανούς.

Το project αποτελεί φόρο τιμής στον πατέρα του, ενώ για την ολοκλήρωση του

χρειάστηκαν 365 μέρες, 55.000 φωτογραφίες, 825 λήψεις, 8400χλμ. και 650 ώρες 

επεξεργασίας. 

 

Αλαμπουρνέζικα η γλώσσα των κουλτουριάρηδων

Του Ντίνου Χριστιανόπουλου*

Κουλτουριάρηδες είναι οι διανοούμενοι που δίνουν μεγαλύτερη σημασία στη γνώση και την πληροφόρηση και λιγότερη στο αίσθημα και το βίωμα. Ότι έμαθαν ή δεν έμαθαν έχει γι” αυτούς μεγαλύτερη αξία από τη σκέψη. Κουλτουριάρηδες βρίσκονται σ” όλες τις εποχές.

                                                        ο ποιητής Ντίνος Χριστιανόπουλος

Στην αρχαία Ελλάδα τους κοροϊδεύει πολύ άσχημα ο Αριστοφάνης επειδή χρησιμοποιούσαν πάντα καινούριες και παράξενες λέξεις για να ξιπάσουν τον κόσμο. Και οι σοφιστές ήταν ένα είδος κουλτουριάρηδων της εποχής τους, γιατί έδωσαν πολλή σημασία στη γνώση και όχι στη σωστή κρίση.

Η ανεκτίμητη Αξία της οικογένειας

 Η οικογένεια είναι το πολυτιμότερο Δώρο της Ζωής. Μόνο μέσα στην οικογένεια μπορεί ο άνθρωπος να βρει την πραγματική Χαρά! 

ΔΕΚΑ ΒΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΑΤΡΟΦΗ ΜΑΣ ΜΕΣΑ ΣΤΙΣ ΓΙΟΡΤΕΣ

Δέκα βήματα για τη διατροφή μας μέσα στις γιορτές
Του Χάρη Δημοσθενόπουλου κλινικού διαιτολόγου, βιολόγου, επιστημονικού υπεύθυνου ''Κέντρου Διατροφικής Αγωγής''

 Είναι γεγονός πως τα Χριστούγεννα και η Πρωτοχρονιά αποτελούν σίγουρα μια «επικίνδυνη απειλή» για την υγεία και το βάρος μας, δεδομένης της ελεγχόμενης ή μη υπερφαγίας των διακοπών. Τι πρέπει λοιπόν να προσέξουμε όσον αφορά τη διατροφή μας, ώστε οι διακοπές και οι χαρούμενες αυτές μέρες να μας αφήσουν μόνο με ευχάριστες αναμνήσεις και όχι με 1-3 παραπανίσια κιλά (όπως στατιστικά συμβαίνει στους περισσότερους), αλλά και με φουσκώματα ή δυσπεψία;

1 Ελεγχος βάρους μέσα στις γιορτές: αν είστε από αυτούς που ενδιαφέρονται για το βάρος τους ζυγιστείτε στην αρχή της εορταστικής περιόδου και κατ' εξαίρεσιν μετράτε το βάρος σας κάθε μέρα, για να αποφύγετε τις εκπλήξεις αμέσως μετά τις γιορτές.

Ειρεσιώνη: Το Χριστουγεννιάτικο δέντρο των Αρχαίων Ελλήνων

Σύμφωνα με την παράδοση, το έθιμο καθιερώθηκε από τον Θησέα, όταν ξεκίνησε για την Κρήτη για να σκοτώσει τον Μινώταυρο

Ο προγονός του χριστουγεννιάτικου δέντρου στην αρχαία Ελλάδα δεν ήταν έλατο, ούτε κυπαρίσσι, αλλά ένα κλαδί ελιάς.

Μπορεί να σας ακούγεται… ξένο, είναι όμως η αλήθεια. Το συγκεκριμένο κλαδί ονομαζόταν «Ειρεσιώνη» και σχετίζεται με τον Θησέα, την Κρήτη και την αρχαία Αθηνά.
Τα παιδιά έλεγαν τις «καλένδες» με την «Ειρωεσιώνη» στα χέρια

 Επίσης, λίγοι γνωρίζουν ότι τα σημερινά χριστουγεννιάτικα κάλαντα σχετίζονται με τον ύμνο που έψαλαν τα παιδιά στην αρχαιότητα κατά τα «Πυανέψια», περιφέροντας την «Ειρεσιώνη».

Σκιαγραφώντας το πρόβλημα της «ανθρώπινης κατάστασης» υπό το πρίσμα του Σαρτρ και του Καμύ

Σκιαγραφώντας το πρόβλημα της «ανθρώπινης κατάστασης» υπό το πρίσμα του Σαρτρ και του Καμύ

 Γράφει η Μαρία Καλουπτσή

Ο Υπαρξισμός αποτελεί το φιλοσοφικό εκείνο κίνημα που θέτει την ανθρώπινη ύπαρξη στο κέντρο κάθε αναζήτησης. Η πεποίθηση πως υπάρχει οντολογική προτερασιότητα της ουσίας έναντι της ύπαρξης, που αποτελούσε την βάση της φιλοσοφίας πρωτύτερα, με την εμφάνιση του υπαρξισμού κλονίζεται. Με τον υπαρξισμό υπάρχει πρώτη φορά διαχωρισμός της ύπαρξης από την ουσία· για το ρεύμα αυτό, η ύπαρξη αποτελεί μια φυσική ιστορική οντότητα που συνδέεται με τον χωροχρόνο στον οποίο νοείται και λειτουργεί. Εν αντιθέσει με την ως τότε αντίληψη πως η ανθρώπινη ύπαρξη βασίζεται σε μια ουσία, σύμπλεγμα μορφής και ύλης ή ψυχής, ο υπαρξισμός πρεσβεύει πως στον άνθρωπο είναι η ουσία αυτή που έπεται ενώ η ύπαρξη προηγείται. Με άλλα λόγια, πρέπει κανείς πρώτα να υπάρχει για να μπορέσει έπειτα να φτιάξει αυτό που πραγματικά είναι.

Η δυνατότητα όμως να μπορέσει κάποιος να δομήσει το είναι του, συνεπάγεται για τους υπαρξιστές την ύπαρξη μιας στενής σύνδεσης ανάμεσα στο είναι και στην ελευθερία σκέψης και δράσης του ανθρώπου. Επομένως, είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τον υπαρξισμό η έννοια της ελευθερίας και αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της φιλοσοφίας του γιατί η ελευθερία για τους υπαρξιστές είναι αυτή που καθορίζει την οντολογική κατάσταση των ανθρωπίνων όντων. Ως αποτέλεσμα, και η συνείδηση δεν αποτελεί μια απλή αποθήκη συσσώρευσης δεδομένων αλλά αντιθέτως είναι η βασική προϋπόθεση για να μπορέσει ο άνθρωπος να δώσει νόημα στην ζωή  του.

Πολύ γέλιο με τα γλωσσικά εγχειρίδια της Α΄ Δημοτικού!

Ο δάσκαλος Δημήτρης Νατσιός  πήρε γραμμή την εξαιρετική δουλειά που γίνεται μέσα από τα εγχειρίδια και προχώρησε στην ανατομία τους: Αν και διδάσκω σε μεγάλες τάξεις του Δημοτικού σχολείου, εν τούτοις στρώθηκα και μελέτησα επισταμένως τα βιβλία γλώσσας των μικρότερων τάξεων -Α΄, Β΄, – και κυρίως της Α’ Δημοτικού. Θεωρώ την Α΄Δημοτικού την σπουδαιότερη τάξη του σχολείου. Στην πρώτη εντυπώνονται ανεξίτηλα στην μνήμη του παιδιού βασικές αρχές και δεξιότητες. Δραστικότατα επιπλέον επιδρούν στο παιδί της ηλικίας αυτής ο δάσκαλος και το «αναγνωστικό». Στα βιβλία γλώσσας αποτυπώνεται το ποιόν της κοινωνίας στην οποία καλείται το μικρό παιδί να ενηλικιωθεί.

Ξεφυλλίζοντας τα γλωσσικά εγχειρίδια της Α΄ Δημοτικού εντυπωσιάζεσαι από τον μεγάλο αριθμό δράσεων με ζώα διαφόρων ειδών: κατοικίδια, άγρια ζώα του δάσους, πτηνά, ερπετά, ζώα αγρίων τροπικών χωρών, ζώα της θάλασσας, ακόμα και ζωύφια. Η εκμάθηση των γραμμάτων της αλφαβήτας γίνεται μέσω κάποιων ολιγόστιχων ποιημάτων στα οποία πρωταγωνιστούν μόνο ζώα. Έχουμε, τρόπον τινά, μια «ζωοκεντρική» αντίληψη ως προς τον τρόπο πρόσκτησης της μητρικής γλώσσας.

Παραθέτω κάποια παραδείγματα. Ας προσεχθούν οι ευφάνταστοι και εξωπραγματικοί συνδυασμοί διαφορετικών ζώων σε κοινές δράσεις.

Η ετυμολογία της λέξης Άνθρωπος κατά το Σωκράτη

Η Ελληνική γλώσσα, είναι η μόνη εννοιολογική γλώσσα της γης, δηλαδή η μόνη γλώσσα στην οποίαν το σημαίνον (όνομα) εμπεριέχει απολύτως και άνευ παρερμηνείας το σημαινόμενον (νόημα). Το ότι δίδονται σήμερα διά κάθε λέξιν της Ελληνικής καθομιλουμένης διάφορες ερμηνείες, αυτό είναι απόδειξις της απωλείας της σοφίας, η οποία ενυπάρχει στην γλώσσα μας, από τους σημερινούς χρήστες αυτής, δηλαδή από εμάς τους σημερινούς Έλληνες.

Όμως, σχετικά με το θέμα αυτό, υπάρχει ένας πραγματικός θησαυρός της Ελληνικής Γραμματείας, τον οποίον θα πρέπει όλοι οι Έλληνες να τον μελετήσουν. Είναι ο Πλατωνικός διάλογος «ΚΡΑΤΥΛΟΣ», ο οποίος αναφέρεται ακριβώς στην ιστορία, φιλοσοφία και ετυμολογία των ονομάτων της Ελληνικής γλώσσας. Ειδικά όσοι διακατέχονται από τον ετυμολογικόν της γλώσσας μας οίστρον, θα πρέπει απαραιτήτως να αναγνώσουν προσεκτικά τον εν λόγω διάλογο.

Περί του ονόματος «άνθρωπος», δίδεται από τον Σωκράτη στον «ΚΡΑΤΥΛΟ» η ακόλουθος ετυμολογική ερμηνεία (την παραθέτω εδώ σε μετάφρασι):

[……ΣΩΚΡΑΤΗΣ: Νομίζω ότι και το όνομα των ανθρώπων, μία από αυτές τις αλλοιώσεις υπέστη, καθώς και αυτό έγινε όνομα, ενώ πριν ήταν έκφρασις. Με την αφαίρεσιν του γράμματος Άλφα και με την μεταβολήν του τόνου της λήγουσας από οξύτερο σε βαρύτερο.

Τα γλέντια των αρχαίων Ελλήνων!

                                     ¨Όταν δεις έναν πολίτη μόνο του να τρώει 

                                         δίχως να έχει συντροφιά

                                                ή έναν ποιητή να μη θέλει το τραγούδι

                                             ούτε την μουσική,

                                               γι'αυτούς πρέπει να σκεφτείς πως χάσανε κι οι δύο,

                                         ο πρώτος τη μισή απ'όλη τη ζωή του

                                          κι ο δεύτερος τη μισή απ'όλη του την τέχνη''

  

Δειπνοσοφιστές(Β,28) ,Αθηναίος

          Οι στίχοι αυτοί επιβεβαιώνουν την φυσική ανάγκη του ανθρώπου για την κοινωνική συναλλαγή και την διασκέδαση για την καλή ψυχική του κατάσταση και ευμάρεια. Το ομαδικό τραγούδι, η μουσική, τα κοινά τραπέζια και το ποτό συνοδεύουν τους ανθρώπους και στην χαρά αλλά και στην λύπη.Σε όλους τους αρχαίους λαούς

Εν όψει των εορτών των Χριστουγέννων!

Xρεοκοπία ή το α-νόητο της Γιορτής

Tου Xρήστου Γιανναρά

Άλλο η θρησκεία και άλλο (στους αντίποδες) το εκκλησιαστικό γεγονός. H θρησκεία δεν μεταγγίζει «νόημα» της ύπαρξης και της συνύπαρξης. Yπηρετεί την ατομική ψυχολογία, το ένστικτο αυτοπροστασίας. Aν είναι οργανωμένη, συλλογική η θρησκευτικότητα, ενδέχεται και να παράγει αρρώστια, απανθρωπία – εφιάλτες όπως οι σέκτες πουριτανών, πιετιστών, «γνησίων ορθοδόξων»: πολυώνυμες εξαμβλωματικές μονοτροπίες στο κοινωνικό περιθώριο.

Για τη θρησκευτική προοπτική τα Xριστούγεννα είναι αφορμή ευφραντικών του ατόμου ψυχολογικών καταστάσεων και ηθικοδιδακτικής ωφελιμότητας: Συναισθηματικός διάκοσμος, παιδαριώδη ασμάτια, ευχές, δώρα, γευστικές ηδονές, όλα κουρασμένα από τον φόρτο της συνήθειας. H θρησκεία δεν κομίζει απαντήσεις για «νόημα» της ζωής και του θανάτου. Mηρυκάζει τα στερεότυπα a priori:

Black Light Theatre

Black Light Theatre ή  ''Μαύρο Θέατρο''

Διακριτικά χαρακτηριστικά του οι μαύρες κουρτίνες, η σκοτεινή σκηνή και σε συνδυασμό με τα φθορίζοντα κοστούμια δημιουργούν  περίπλοκες οπτικές ψευδαισθήσεις.
Η βασική αρχή του Black Light Theatre είναι η ανικανότητα του ανθρώπινου ματιού να διακρίνει μαύρα αντικείμενα σε μαύρο φόντο. Διακρίνει μόνο όσα φωτίζονται από το ''μαύρο φως'' (υπεριώδες φως). Και ενώ τα περισσότερα αντικείμενα είτε απορροφούν, είτε αντανακλούν πίσω στην ίδια συχνότητα, τα φθορίζοντα κοστούμια και αντικείμενα φαίνονται τόσο φωτεινά όπως θα ήταν σε μια φωτισμένη σκηνή. Ότι δεν πρέπει να φαίνεται κρύβεται στο σκοτάδι.

Απολαύστε!

Ρωξάνη. Η μυθιστορηματική ζωή της «βάρβαρης» συζύγου του Αλέξανδρου. Ήταν καλλονή και εκτελέστηκε μαζί με τον γιο της στην Αμφίπολο

Την άνοιξη του 326 π.Χ. ο Μέγας Αλέξανδρος εκστράτευσε κατά των επαναστατημένων νοτιοανατολικών περιοχών της σατραπείας της Σογδιανής. H  περιοχή περιλαμβάνει τμήματα του σημερινού Ουζμπεκιστάν και Τατζικιστάν). Η επιχείρηση δεν ήταν εύκολη καθώς οι πληθυσμοί των περιοχών αυτών χαρακτηρίζονταν ως ανυπότακτοι και μαχητικοί. Επιπλέον το ορεινό του εδάφους τους προσέφερε πολλά στρατηγικά πλεονεκτήματα. Πρώτος αντικειμενικός σκοπός του Μακεδόνα βασιλιά ήταν η εκπόρθηση της λεγόμενης «Σογδιανής Πέτρας», μιας ιδιαίτερα δυσπρόσιτης και οχυρής τοποθεσίας στην οποία είχε οργανώσει την άμυνα του ένας τοπικός ηγεμόνας ο Οξυάρτης. Τίποτα όμως δεν μπορούσε να σταθεί εμπόδιο για τον Αλέξανδρο ο οποίος ανάγκασε τους αμυνόμενους να παραδοθούν χρησιμοποιώντας στρατιώτες αναρριχητές! Ο Αλέξανδρος δεν τιμώρησε τον Οξυάρτη για την εξέγερση του.

Κοίτα να δεις τώρα!

Για τους λάτρεις της τζαζ... και του blog!
Οι Quarteto Hoc Opus... στο Hoc Opus! 

ΤΑ 15 ΠΙΟ ΟΜΟΡΦΑ ΧΩΡΙΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

Χάλστατ, Αυστρία

Το κουκλίστικο χωριό των λιγοστών κατοίκων είναι χτισμένο στην απότομη όχθη της ομώνυμης λίμνης, περίπου μια ώρα από το Σάλτσμπουργκ. Φημίζεται για το φυσικό αλάτι που εξορύσσεται εδώ για χιλιάδες χρόνια αλλά και την μοναδική ομορφιά του τοπίου του.

                                                      Hamnoya, Νορβηγία
Το μικροσκοπικό ψαροχώρι βρίσκεται σε απομακρυσμένο νησάκι του αρχιπελάγους Lofoten στα βόρεια της χώρας και είναι περιτριγυρισμένο από τραχιές βουνοκορφές. Μέχρι πριν λίγα χρόνια συνδεόταν με το απέναντι Reine με φέρι αλλά πλέον η πρόσβαση γίνεται με γέφυρες ως τμήμα του αυτοκινητόδρομου Ε10 που καταλήγει στη Σουηδία. 

Παιδεία ή εκπαίδευση;Τι είναι προτιμότερο;

       Τι επιλέγουμε σήμερα;Τι είναι πιο σημαντικό για εμάς και, φυσικά για τα παιδιά μας;Παιδεία ή εκπαίδευση;
      Βέβαια και η απάντηση δεν είναι κάτι εύκολο καθώς οι περισσότεροι από εμάς συνήθως τα συγχέουμε.Και οι δύο λέξεις προέρχονται από το ρήμα <<παιδεύω>>, στην ουσία όμως είναι δύο τελείως διαφορετικά πράγματα. Ας δώσουμε λοιπόν κάποιους ορισμούς για να ξεκαθαρίσουμε λίγο το ομιχλώδες τοπίο.

     Παιδεία είναι η διαδικασία της αγωγής, η οποία με τη συστηματική και την ευκαιριακή απόκτηση γνώσεων και αξιών στοχεύει στην πνευματική, ηθική και κοινωνική ολοκλήρωση του ατόμου.

ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ ΜΕ ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΣΤΑ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ

Για όσους ισχυρίζονται ότι η αρχαία ελληνική είναι μία νεκρή γλώσσα, ο Ισπανός Χουάν Κοντέρχ, καθηγητής στο πανεπιστήμιο St. Andrews της Σκοτίας δίνει την καλύτερη απάντηση, με την ιστοσελίδα

http://www.akwn.net  (Akropolis World News).

Στην ιστοσελίδα αυτή, μπορεί κάποιος να διαβάσει ποικίλες ειδήσεις, απ΄ όλο τον κόσμο, μεταφρασμένες σε άπταιστη ελληνική διάλεκτο του 5ου αιώνα π.Χ.

ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΑ ΓΡΑΦΕΙΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ	ΣΧΟΛΕΙΑ
ΒΕΡΟΛΙΝΟΥ	ΛΥΚΕΙΟ ΑΝΟΒΕΡΟΥ, ΓΥΜΝΑΣΙΟ-ΛΥΚΕΙΟ ΚΟΛΩΝΙΑΣ, ΓΥΜΝΑΣΙΟ-ΛΥΚΕΙΟ ΝΤΟΡΤΜΟΥΝΤ, ΓΥΜΝΑΣΙΟ-ΛΥΚΕΙΟ ΒΟΥΠΕΡΤΑΛ, ΓΥΜΝΑΣΙΟ-ΛΥΚΕΙΟ ΝΤΥΣΣΕΛΝΤΟΡΦ, ΓΥΜΝΑΣΙΟ-ΛΥΚΕΙΟ ΜΠΙΛΕΦΕΝΤ
ΜΟΝΑΧΟΥ	2 ΓΥΜΝΑΣΙΑ ΜΟΝΑΧΟΥ, 1 ΛΥΚΕΙΟ ΜΟΝΑΧΟΥ, ΛΥΚΕΙΟΥ ΣΤΟΥΤΓΑΡΔΗΣ, ΓΥΜΝΑΣΙΟ-ΛΥΚΕΙΟ ΦΡΑΝΚΦΟΥΡΤΗΣ, ΓΥΜΝΑΣΙΟ-ΛΥΚΕΙΟ ΝΥΡΕΜΒΕΡΓΗΣ
ΛΟΝΔΙΝΟΥ	ΓΥΜΝΑΣΙΟ-ΛΥΚΕΙΟ ΛΟΝΔΙΝΟΥ
ΒΡΥΞΕΛΛΩΝ	ΓΥΜΝΑΣΙΟ – ΛΥΚΕΙΟ ΒΡΥΞΕΛΛΩΝ
ΚΑΪΡΟΥ	ΑΒΕΡΩΦΕΙΟ ΓΥΜΝΑΣΙΟ-ΛΥΚΕΙΟ (ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ), ΑΜΠΕΤΕΙΟΣ, ΓΥΜΝΑΣΙΟ-ΛΥΚΕΙΟ (ΚΑΙΡΟ), ΓΥΜΝΑΣΙΟ-ΛΥΚΕΙΟ ΙΕΡΟΥ ΚΟΙΝΟΥ ΤΟΥ ΠΑΝΑΓΙΟΥ ΤΑΦΟΥ (ΙΣΡΑΗΛ)
ΓΙΟΧΑΝΕΣΜΠΟΥΡΓΚ	ΓΥΜΝΑΣΙΟ-ΛΥΚΕΙΟ ΑΝΤΙΣ-ΑΜΠΕΜΠΑ (ΑΙΘΙΟΠΙΑ), ΓΥΜΝΑΣΙΟ-ΛΥΚΕΙΟ ΚΙΝΣΑΣΑ (ΚΟΝΓΚΟ), ΓΥΜΝΑΣΙΟ-ΛΥΚΕΙΟ ΛΟΥΛΟΥΜΠΑΣΙ (ΚΟΝΓΚΟ), ΓΥΜΝΑΣΙΟ –ΛΥΚΕΙΟ ΧΑΡΤΟΥΜ (ΣΟΥΔΑΝ)

Είναι γνωστό, επίσης, ότι όλοι οι λαοί θαύμαζαν τους αρχαίους Έλληνες και προπαντός εξυμνούσαν τη γλώσσα τους.
Στην ιστοσελίδα αυτή, μπορεί κάποιος να διαβάσει ποικίλες ειδήσεις, απ΄ όλο τον κόσμο, μεταφρασμένες σε άπταιστη ελληνική διάλεκτο του 5ου αιώνα π.Χ.
Η αγάπη του καθηγητή Χουάν Κοντέρχ για την αρχαία ελληνική ξεκίνησε από τα μαθητικά του χρόνια, όταν την πρωτοδιδάχτηκε στο Γυμνάσιο.
«Μόλις ήρθα σε επαφή μʼ αυτή τη γλώσσα μου άρεσε, όπως μου είχαν αρέσει και τα λατινικά. Έτσι, αποφάσισα ότι θα περνούσα την υπόλοιπη ζωή μου, μελετώντας τις δύο αυτές γλώσσες», δηλώνει ο κ. Κοντέρχ, σε συνέντευξη που παραχώρησε στο περιοδικό «Ελληνική Διασπορά» του ΑΠΕ-ΜΠΕ, τονίζοντας, παράλληλα, ότι η γνώση της γλώσσας ενός σπουδαίου πολιτισμού, όπως ο αρχαιοελληνικός, δεν μπορεί παρά να μας ωφελήσει.
«Όσο πιο πολύ κοιτάζουμε στο παρελθόν, τόσο πιο ικανοί γινόμαστε να κοιτάξουμε στο μέλλον», λέει χαρακτηριστικά ο Ισπανός καθηγητής, ο οποίος σπούδασε τους αρχαίους κλασσικούς στο Πανεπιστήμιο της Βαρκελώνης, της ιδιαίτερης πατρίδας του και μετά την αποφοίτησή του συνέχισε με μάστερ στις ομηρικές σπουδές, στο πανεπιστήμιο του Σέφιλντ, στη Μ. Βρετανία.

ΠΛΗΘΥΝΤΙΚΟΣ ΕΥΓΕΝΕΙΑΣ

«Πληθυντικός της ευγενείας»    Υπήρχε στην αρχαία ελληνική γλώσσα; Από πού επιβλήθηκε η χρήση του;

Από τον Γιάννη Καρβέλα, Φιλόλογο

        Ένα θέμα, που είτε αγνοείται είτε αποσιωπάται, είναι ο λεγόμενος«πληθυντικός της ευγενείας». Λίγοι γνωρίζουν ότι το γλωσσικό τούτο φαινόμενο είναι ξενικής προέλευσης. Ακόμη λιγότεροι υποψιάζονται, πως η χρήση του τα τελευταία 180 περίπου χρόνια έχει προκαλέσει σύγχυση στη γλώσσα μας και αφαιρέσει ένα σημαντικό ποσοστό από τη δημοκρατικότητά της.         

Μπορούμε ν’ αρχίσουμε με μερικές παρατηρήσεις πάνω στη χρήση του πληθυντικού στην αρχαία Ελλάδα. Η αρχαία γλώσσα χρησιμοποιεί τον πληθυντικό μόνο με την αριθμητική του έννοια. Βλέπουμε ότι ο ενικός δηλώνει ένα πρόσωπο ή πράγμα, ο δυικός δηλώνει δύο και ο πληθυντικός περισσότερα από δύο πράγματα ή πρόσωπα. Δεν υπάρχει εδώ πληθυντικός ευγενείας, σεβασμού, μη οικειότητας ή ακόμη και ειρωνείας. Υπάρχει ένας πληθυντικός, που, όπως λέει και το όνομά του, αποτείνεται στο πλήθος. Μια ματιά στα αρχαία κείμενα είναι αρκετή για να επαληθεύσει αυτόν τον ισχυρισμό μου. Τα δύο επικά ποιήματα, η Ιλιάδα και η Οδύσσεια, αρχίζουν με την επίκληση του Ομήρου στη Μούσα. Αυτό γίνεται όχι σε πληθυντικό ευγενείας αλλά σε ενικό αριθμό: Ιλιάδα: «Μήνιν άειδε, θεά, Πηληιάδεω Αχιλλήος.». Οδύσσεια: «Άνδρα μοι έννεπε, μούσα, πολύτροπον ος μάλα πολλά.».
          Τα ρήματα άειδε και έννεπε είναι στον ενικό αριθμό, αφού αναφέρονται σ’ ένα πρόσωπο. Ταυτόχρονα εκφράζουν τον απεριόριστο σεβασμό του ποιητή για την προστάτισσά του, τη μούσα της επικής ποίησης. Από την αρχή μέχρι το τέλος των ομηρικών ποιημάτων όλοι οι χαρακτήρες, οι αρχηγοί, οι στρατιώτες, οι θεοί, οι κήρυκες, οι θεράποντες, οι θήτες, οι γονείς, τα παιδιά, οι αοιδοί, οι οικοδέσποινες και οι ξένοι επικοινωνούν μεταξύ τους φυσιολογικά κι αποτελεσματικά στον ενικό αριθμό. Μπορεί η δουλοπρέπεια ή η εξάρτηση να εκφράζεται μ’ άλλους τρόπους, ποτέ όμως με λέξεις και προσφωνήσεις σε πληθυντικό. Στη λυρική ποίηση μπορούμε επίσης να επισημάνουμε την ίδια αμφίδρομη χρήση του ενικού, είτε πρόκειται για ένδειξη σεβασμού κι εκτίμησης είτε όχι. Όταν η Σαπφώ ζητεί τη βοήθεια της Αφροδίτης, δεν καταφεύγει σε πληθυντικό ευγενείας αλλά σ’ ένα απέριττο κι ειλικρινή ενικό:«Χρυσόθρονη αθάνατη Αφροδίτη, κόρη του Δία, δολοπλέχτρα, σε ικετεύω, μη βαραίνεις την ψυχή μου με λύπες και με βάσανα». Εξ ίσου ευθύβολη κι απροσποίητη είναι κι η ερώτηση της θεάς: «. ποιον θες να πείσω, για να ‘ρθεί ξανά στην αγκαλιά σου; Πες μου, Σαπφώ, ποιος σε αδικεί;» Κι ένα άλλο σαπφικό απόσπασμα φανερώνει καθαρά τη λεκτική συγγένεια ανάμεσα στη δασκάλα και τη μαθήτριά της:

Όταν ο Θάνατος Ερωτεύτηκε τη Ζωή!

Το ωραιότερο μπουκέτο με λουλούδια... τα παιδιά μας!

Μίλων ο Κροτονιάτης. Ο υπεραθλητής που κατανάλωνε 20.000 θερμίδες ημερησίως. Έξι φορές ολυμπιονίκης, ρεκόρ που δεν έχει καταρριφθεί μέχρι σήμερα, αλλά τον κατασπάραξαν άγρια θηρία!

Στην αρχαιότητα υπήρχαν αυτό που θα λέγαμε σήμερα υπεραθλητές, δηλαδή ολυμπιονίκες που εντυπωσίαζε τόσο η σωματική τους διάπλαση όσο και τα κατορθώματα τους. Ένας από αυτούς ήταν ο παλαιστής Μίλων από τον Κρότωνα της Ιταλίας (σημερινή περιοχή Καλαβρίας), που έζησε κατά τον 6 αιώνα π.Χ. Ο Μίλων κατά τη διάρκεια της αθλητικής του καριέρας, στεφανώθηκε έξι φορές ολυμπιονίκης, ρεκόρ που δεν έχει καταρριφθεί μέχρι σήμερα. Την πρώτη του νίκη σημείωσε σαν νεανίας και τις υπόλοιπες πέντε, στην κατηγορία των ανδρών. Η έβδομη ολυμπιακή νίκη χάθηκε από τον συμπατριώτη του παλαιστή Τιμασίθεο, ο οποίος κινούνταν συνεχώς κατά τη διάρκεια του αγώνα, με αποτέλεσμα να μη μπορεί ο Μίλωνας να τον πιάσει με καμία λαβή. Το διαρκές «κυνηγητό» μέσα στην παλαίστρα εξουθένωσε τον υπεραθλητή και αναγκάστηκε να παραιτηθεί. Εκτός από ολυμπιονίκης, ο Μίλων ήταν και περιοδονίκης, κατείχε δηλαδή τον τίτλο του νικητή πάνω από τριάντα φορές σε συγκεκριμένο κύκλο αγώνων, όπως τα Ίσθμια, τα Πύθια και τα Νέμεα. Ο υπεραθλητής είχε καταφέρει από νεαρή ηλικία να αυξήσει τη σωματική του δύναμη με τη μέθοδο της προοδευτικής επιβάρυνσης, την οποία ανακάλυψε σχεδόν κατά λάθος. Στις προπονήσεις του, μεταξύ των άλλων ασκήσεων, συνήθιζε να σηκώνει στους ώμους του ένα μικρό μοσχαράκι και να περπατάει μια συγκεκριμένη απόσταση φορτωμένος. Το ζώο μεγάλωνε και έτσι αυξάνονταν το βάρος που κουβαλούσε ο Μίλων, με αποτέλεσμα να καλλιεργήσει τη δύναμη που του χάρισε πολλούς τίτλους σε αγώνες και μια φήμη που αγγίζει τα όρια του θρύλου.

Rudolph Nureyev & Miss Piggy!!!

Ο μυτιληνιός χορός “Φωτιές”

Στην παράδοση η δημιουργία δεν σταματά. Οι Έλληνες αγαπάμε ακόμα την παράδοση και πάντα συνδέουμε το όποιο γεγονός με τον χορό, τον παραδοσιακό χορό. Αν και στην περίπτωση με τις “Φωτιές” που θα διαβάσετε παρακάτω, δεν έχει καταγραφεί ακόμα ως παραδοσιακός σε αντίθεση με τον “Μηχανικό” χορό της Καλύμνου που εμφανίστηκε το 1952 από έναν απόφοιτο της Γυμναστικής Ακαδημίας Σωματικής Αγωγής Θεόφιλου Κλωνάρη που πάλι η Δώρα Στράτου μετέδωσε με το Λύκειο Ελληνίδων. 

Όμορφες εσωτερικά... και εξωτερικά!

ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΘΑ ΤΗ ΒΡΕΙΣ, ΑΝ ΤΗ ΘΕΣΗ ΣΟΥ ΑΛΛΑΞΕΙΣ!

           Οι έξι τυφλοί

Μια φορά κι έναν καιρό, σε ένα χωριό της Ινδίας ζούσαν ένας τυφλός μαχαραγιάς και έξι σοφοί άνθρωποι, επίσης τυφλοί. Οι συγχωριανοί τους τούς σέβονταν και τους βοηθούσαν. Επειδή ήταν τυφλοί και δεν μπορούσαν να δουν τον κόσμο με τα μάτια τους, χρησιμοποιούσαν όλες τις άλλες αισθήσεις τους και κυρίως τη φαντασία τους.

Επίσης, χρησιμοποιούσαν τα μάτια των άλλων, γι’ αυτό άκουγαν προσεκτικά τις ιστορίες που τους έλεγαν. Άκουγαν και όσους είχαν ταξιδέψει σε μακρινές χώρες. Έτσι μπορούσαν να γνωρίζουν τον κόσμο και τη ζωή έξω από τον τόπο τους.

Οι έξι σοφοί άκουγαν με ενδιαφέρον όλες τις ιστορίες, πιο πολύ όμως έδειχναν ενδιαφέρον σε όσες αναφέρονταν σε ελέφαντες και καθένας τους δημιούργησε στο νου του μια εικόνα γι’ αυτούς.

Ο πρώτος τυφλός φανταζόταν τον ελέφαντα σαν έναν τεράστιο τοίχο,

ο δεύτερος τον φανταζόταν σαν έναν τεράστιο κορμό δέντρου,

ο τρίτος πίστευε ότι μοιάζει με μεγάλο φίδι,

ο τέταρτος με ιπτάμενο χαλί,

ο πέμπτος τυφλός με χοντρό σχοινί, και

ο έκτος με ακόντιο!

Η αναζήτηση του γέρο-Δεκέμβρη (Γιώργος Χατζηκυριάκος)

Η Αναζήτηση του γερο-Δεκέμβρη

Κάποτε ο γερο-Δεκέμβρης ήταν αγαπητός στους ανθρώπους.

Όσο βασίλευε στο θρόνο του Χειμώνα, οι άνθρωποι κλείνονταν στα σπίτια τους και απολάμβαναν τη μαγεία που εκείνος μοίραζε σκορπώντας το χιόνι στη Γη. Έχοντας δουλέψει το καλοκαίρι, είχαν την ευκαιρία να κάθονται και να απολαμβάνουν τα αποτελέσματα του μόχθου τους. Τον αγαπούσαν διότι με τη βασιλεία του όλοι ξεκουράζονταν και έτσι έβρισκαν το χρόνο να ασχοληθούν με την οικογένεια τους αλλά και με το πνεύμα τους, επειδή, στις χιονισμένες νύχτες του Δεκέμβρη, έβρισκαν την έμπνευση να πλάσουν μαγευτικά παραμύθια που περνούσαν από γενιά σε γενιά και να σκέφτονται λύσεις ώστε να γίνουν καλύτεροι άνθρωποι.

Και ο γερο-Δεκέμβρης, ο σοφός, ο Μήνας της μαγείας και των παραμυθιών, βασίλευε ευτυχισμένος.

Μα εκείνη η ευτυχία δεν κράτησε για πολύ. Ο αδελφός του, ο νεότερος των παιδιών του Έτους, ο Ιανουάριος, ζήλεψε την αγάπη που του έτρεφαν οι άνθρωποι. Για να κερδίσει εκείνος την προτίμηση τους άρχισε να τους μοιράζει δώρα. Τα περισσότερα από εκείνα ήταν υλικά και φρόντισε να δώσει όσα πιο πολλά. Οι άνθρωποι, έτσι, εξαγοράστηκαν. Προτίμησαν την ύλη από το πνεύμα. Ο Ιανουάριος δεν αρνήθηκε να τους προσφέρει δώρα με τα οποία εκείνοι δεν θα χρειάζονταν να δουλέψουν ούτε τα καλοκαίρια ώστε να συγκεντρώνουν προμήθειες για το χειμώνα.

Και μηχανεύτηκε και ένα ακόμα κόλπο για να κερδίσει ακόμα και εκείνους που αντιστάθηκαν στην ύλη. Τους έδωσε την Ευχή και την Υπόσχεση, δύο πανίσχυρα δώρα που έκαναν τους ανθρώπους να αγαπούν τον Ιανουάριο, πιστεύοντας πως κάθε φορά θα τους έδινε εκείνα τα ιερά που ζητούσαν. Αγάπη, ειρήνη, υγεία, καλοσύνη.

''ΧΑΜΟΓΕΛΑ ΡΕ... ΤΙ ΣΟΥ ΖΗΤΑΝΕ;''

“Η ζωή μας μια φορά μας δίνεται, άπαξ, που λένε, σαν μοναδική ευκαιρία. Τουλάχιστο μ’αυτήν την αυτόνομη μορφή της δεν πρόκειται να ξαναυπάρξουμε ποτέ.''
                                                                            Χρόνης Μίσσιος

''Μέχρι να σταματήσουμε να κάνουμε κακό στα ζώα, είμαστε ΑΠΟΛΙΤΙΣΤΟΙ.''

Για παιδιά... και για όσους παραμένουν ''παιδιά''!

Η ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΑΞΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΤΥΧΙΑΣ!

H τεράστια εκπαιδευτική αξία της αποτυχίας

του Γιάννη Κ. Γιαννούδη //

Πριν χρόνια, ένας φίλος μου είχε διηγηθεί μια ιστορία. Δεν ξέρω αν είναι αληθινή, είναι όμως σίγουρα εξόχως διδακτική:

Η Χριστίνα Ωνάση αγαπούσε λέει πολύ την κόκα-κόλα! Κάθε χρόνο, επισκεπτόταν τον Σκορπιό για λίγες μέρες και κατέβαινε για jogging, στην παραλία. Ακόμη και σε εκείνες τις στιγμές λοιπόν ήθελε να πίνει το αγαπημένο της ποτό – για αυτό και ζήτησε από τους ανθρώπους της να βάζουν σε κάποιο σημείο της διαδρομής ένα τραπεζάκι, με 2-3 κουτάκια αναψυκτικού.

Την επόμενη κιόλας μέρα, η εταιρεία Κόκα-Κόλα εγκατέστησε στον παραλιακό δρόμο του νησιού από ένα επαγγελματικό ψυγείο, γεμάτο με αναψυκτικά, σε κάθε 100 μέτρα!

Ακούγοντας την πιο πάνω ιστορία, καταλαβαίνει κάποιος γιατί η Χριστίνα Ωνάση έζησε μέσα στην κατάθλιψη και οδηγήθηκε στην αυτοκτονία: πρώτον, γιατί είχε συνηθίσει να υλοποιείται, πολύ εύκολα και χωρίς κόπο, η οποιαδήποτε επιθυμία της, μικρή ή μεγάλη. Τι να ονειρευτείς μετά – και τι να σε κινητοποιήσει να προχωρήσεις;

Δεύτερον, διότι όταν η ζωή που σου προσφέρεται είναι γεμάτη με εύκολες, αβίαστες επιτυχίες και κατακτήσεις, σε όλα, η κάθε μικρή καθημερινή αποτυχία είναι ικανή να σε κάνει να νιώσεις άχρηστος και πελαγωμένος. Δεν ξέρεις πώς να την διαχειριστείς, δεν έχεις μάθει να επιβιώνεις αυτοδύναμα – και στο τέλος, απλώς διαλύεσαι.

Θέλω ν' αλλάξω τον κόσμο!

'Να ζεις μέχρι δακρύων''(Αλμπέρ Καμύ)