Ντοκυμαντέρ του PEDRO OLALLA : «Γιατί η Ελλάδα...»

Ο Pedro Olalla González de la Vega (Οβιέδο, Ισπανία 1966), υποψήφιος στις Ευρωεκλογές του 2014 με το ψηφοδέλτιο του Ενιαίου Παλλαϊκού Μετώπου (Ε.ΠΑ.Μ.), είναι συγγραφέας, ελληνιστής, καθηγητής φιλόλογος, μεταφραστής, φωτογράφος και κινηματογραφιστής, και σε αυτούς τους τομείς συνεργάζεται τακτικά με εκδοτικούς οίκους, πανεπιστήμια και πολιτιστικούς φορείς από διάφορες χώρες του κόσμου. Εδώ και είκοσι οκτώ χρόνια, διατηρεί μια έντονη σχέση με την Ελλάδα και το 1994 μετοίκησε στην Αθήνα με σκοπό να ασχοληθεί με την έρευνα, τη δημιουργία και τη διδασκαλία. Η κύρια απασχόλησή του είναι η συγγραφή: 27 πρωτότυπα έργα λογοτεχνικού και πολιτιστικού περιεχομένου (βιβλία, σενάρια, οπτικοακουστικό υλικό) σε διάφορες γλώσσες, καθώς και μια μακρά σειρά από δημοσιογραφικά άρθρα και μεταφράσεις Ελλήνων και Ισπανών συγγραφέων.

Το… Πριγκιπάτο της Ελλάδας: Αυτό είναι το χωριό της χώρας που οι 500 κάτοικοί του ζουν σαν Κροίσοι! Δείτε τι απίστευτο συμβαίνει (Photos)

Πριν 20 περίπου χρόνια η Ανάβρα ήταν απλά ένα απομακρυσμένο χωριό της Μαγνησίας, όπου λίγοι κάτοικοι και πολλά ζώα συμβίωναν σε ένα ερειπωμένο και εγκαταλελειμμένο από τους πάντες τόπο.

Λίγα χρόνια μετά, όχι μόνο κατάφερε να σταθεί όρθιο, αλλά και να γίνει το χωριό πρότυπο ανάπτυξης για όλη την Ευρώπη. Με ποσοστό ανεργίας στο μηδέν και με μέσο όρο ηλικίας τα 40 έτη, ο πληθυσμός διπλασιάστηκε.

Οι 700 κάτοικοι, όλοι τους κτηνοτρόφοι, απολαμβάνουν εισοδήματα από 30 έως 100 χιλιάδες ευρώ και μια ποιότητα ζωής που μπορεί να συγκριθεί μόνο με την πλούσια Ελβετία.

Άρτουρ Σοπενχάουερ - Η τέχνη να έχεις πάντα δίκιο

…Μπορείτε επίσης να χρησιμοποιήσετε σαν θέσφατο μια κοινή προκατάληψη, διότι οι περισσότεροι άνθρωποι συντάσσονται με τη θέση του Αριστοτέλη ότι μπορούμε να ισχυριστούμε ως σωστό αυτό που πιστεύουν οι πολλοί.

Δεν υπάρχει γνώμη, όσο παράλογη κι αν είναι που οι άνθρωποι να μην είναι έτοιμοι να την ασπαστούν μόλις πειστούν πως είναι κοινώς αποδεκτή. Το παράδειγμα των άλλων επηρεάζει τόσο τη σκέψη τους όσο και τις πράξεις τους. Είναι σαν πρόβατα που ακολουθούν τον αρχηγό του κοπαδιού όπου τους οδηγήσει. Θα προτιμούσαν να τον ακολουθήσουν στο θάνατο παρά να σκεφτούν από μόνοι τους.

Άγραφα.Στα βουνά του Κατσαντώνη.

                 


                                    "Οι παλιοί λένε ότι όταν ο Θεός έφτιαχνε τον κόσμο, πήρε μια χούφτα χώμα και το πέρασε σε σίτα. Το εύφορο πέρασε απ' αυτήν και έγιναν οι κάμποι. Οι πέτρες και τα χοντράδια έπεσαν στη γη και γεννήθηκαν τ' Άγραφα." (Από το βιβλίο-φωτογραφικό λεύκωμα του Τάκη Ντάσιου με τίτλο "Στ' Άγραφα").

                                     Τα Άγραφα είναι μια ιστορική περιοχή και οροσειρά της κεντρικής Ελλάδας, η νότια απόληξη της Πίνδου. Καταλαμβάνουν όλο το βόρειο τμήμα του νομού Ευρυτανίας και το δυτικό του νομού Καρδίτσας και χωρίζονται σε Θεσσαλικά και Ευρυτανικά Άγραφα. Η περιοχή των Αγράφων θεωρείται μια από τις πιο καθαρές περιοχές του πλανήτη μας!!!!
                                  Το όνομα κάθε βουνού στην Ελλάδα έχει συνδεθεί με μύθους, με την ιστορία και την φύση του, έτσι και τα Άγραφα. Όλα τα βουνά είχαν τον δικό τους θεό και γέννησαν τους δικούς τους ήρωες. Τ΄ Άγραφα γέννησαν τον ονομαστό Κατσαντώνη!!!

Οι Μάγισσες του Σάλεμ!

     

                                Καταρχήν να εξηγήσουμε τι εννοούμε με τον όρο μαγεία στην σύγχρονη αλλά και την τότε εποχή. Λοιπόν, με τον όρο «μαγεία» απεικονίζουμε διάφορες μορφές υπερφυσικών ή μαγικών δυνάμεων που χρησιμοποιείται για να προκαλέσει κάποιο κακό. Πολύ απλά ως μάγος ή μάγισσα ορίζεται ένας άντρας ή γυναίκα που εφαρμόζει αυτές τις πρακτικές μαγείας. Παρόλο που συνήθως μάγοι και μάγισσες θεωρούνται μυθολογικά πλάσματα, στην πραγματικότητα πάρα πολλοί άνθρωποι στο παρελθόν έχουν κατηγορηθεί για μαγεία. Ο όρος «μάγος»  και «μάγισσα» χρησιμοποιήθηκε  για να κατηγορηθούν άτομα που θεωρούνταν ότι βλάπτουν την κοινωνία χρησιμοποιώντας «τα μαγικά τους». Έτσι, ξεκίνησε σιγά- σιγά το κυνήγι μαγισσών!!..

Άνθρωποι έρχονται και φεύγουν χωρίς να αντιληφθούν τι είναι η ζωή

Ο πατέρας Φιλόθεος Φάρος, είναι ένας πεφωτισμένος κληρικός, θεολόγος και ψυχοθεραπευτής. 

Έχει συγγράψει πάνω από δέκα βιβλία με κύρια θέματα τη ζωή του ανθρώπου, τον έρωτα, τον θάνατο και το πιο σημαντικό είναι ότι καταφέρνει με λόγια ψυχής να αφυπνίζει συνειδήσεις.

Η ελληνική κοινωνία νοσεί βαθιά, μπορεί να γιατρευτεί πάτερ και πώς;
Νομίζω ότι αυτό που απαιτείται είναι αλλαγή ήθους. Έχουμε δημιουργήσει ένα ήθος τις τελευταίες, τρεις ή τέσσερις, δεκαετίες το οποίο δεν είναι λειτουργικό, είναι ανθρωποκτόνο. Ο μέσος άνθρωπος έχει υιοθετήσει αυτό το ήθος και δεν έχει επίγνωση του γεγονότος ότι αυτό καταστρέφει την ζωή του και γενικότερα την κοινωνία.

«Αυτό που μπορούμε και θα έπρεπε ν’ αλλάξουμε είναι ο εαυτός μας…»

«Το ν΄απαιτεί ένας άνθρωπος πολλά από τον εαυτό του είναι κάτι που το καταλαβαίνω και το επιδοκιμάζω· αλλά η προσπάθεια του να επεκτείνει αυτή την απαίτηση και στους άλλους και να κάνει τη ζωή του έναν «αγώνα» για το καλό, είναι κάτι για το οποίο δεν μπορώ παρά να αποφύγω να εκφέρω γνώμη, επειδή για μένα δεν έχει καμία αξία ο αγώνας, η δράση ή η αντίδραση. Πιστεύω ότι κάθε προσπάθεια που γίνεται για ν’ αλλάξει ο κόσμος οδηγεί στον πόλεμο και στη βία. Δεν μπορώ να περάσω σε κανενός είδους στρατόπεδο, επειδή δεν επιδοκιμάζω τις έσχατες συνέπειες μιας τέτοιας στάσης και επειδή θεωρώ την αδικία και την κακότητα αυτού του κόσμου ως αθεράπευτες.

Αυτό που μπορούμε και θα έπρεπε ν’ αλλάξουμε είναι ο εαυτός μας: την ανυπομονησία μας, τον εγωισμό μας (συμπεριλαμβανομένου και του πνευματικού εγωισμού), την αντίληψή μας της προσβολής, την έλλειψή μας της αγάπης και της επιείκειας. Θεωρώ κάθε άλλη προσπάθεια αλλαγής του κόσμου, ακόμα και με τις καλύτερες των προθέσεων, ως μάταιη.”

Hermann Hesse, «Σκέψεις», Εκδ. ΝΕΦΕΛΗ (απόσπασμα)

Τιτανικός: ένα αβύθιστο πλοίο!!

                  Καθώς συμπληρώνονται 105 χρόνια από το θρυλικό ναυάγιο, η ιστορικό πλοίο είναι πιο ζωντανό από ποτέ.. 

                  Στις 10 Απριλίου 1912, ξεκινώντας το παρθενικό του ταξίδι από το Σαουθάμπτον  της Αγγλίας, ο Τιτανικός σταμάτησε στο Χερβούργο στη Γαλλία και στο Κουίνστάουν στην Ιρλανδία προτού κατευθυνθεί δυτικά προς τη Νέα Υόρκη. 

                   Στις 14 Απριλίου 1912, μετά από τέσσερις ημέρες ταξιδιού και αφού είχε διανύσει περίπου 375 μίλια νότια της Νέας Γης ο Τιτανικός συγκρούστηκε με ένα παγόβουνο στις 11:40 μ.μ. ώρα πλοίου, παίρνοντας μαζί του στα παγωμένα νερά του Ατλαντικού 1500 ψυχές. 

Ελευθερία και Γλώσσα

. H αλήθεια είναι μαλώτρα

 Φάνης I. Kακριδής,  ομότιμος καθηγητής Κλασικής Φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων.

   

 Kάθε τόσο ξεκινά και ποτέ δεν τελειώνει ο «διάλογος για τα Aρχαία», πώς να τα διδάξουμε, πώς να μην τα διδάξουμε κ.λπ.. ­όπου κιόλας το ερώτημα είναι λάθος. Aυτό που έχουμε χρέος και κέρδος να διδάξουμε δεν είναι τα «Aρχαία», εννοώντας πάνω απ’ όλα την αρχαία γλώσσα, αλλά τον αρχαίο ελληνικό κόσμο: την ιστορία του, τη θρησκεία, τη σκέψη, τη γραμματεία, την τέχνη, την τεχνολογία του, με μια λέξη, τον πολιτισμό του. Tο μόνο ερώτημα, αν μπορούμε να μιλάμε για ερώτημα, είναι ως πιο σημείο η γνωριμία των παιδιών με τον αρχαίο κόσμο θα γίνει με κλειδί την αρχαία γλώσσα.

    Θεμελιωμένη από παλιά, κιόλας από την εποχή του νεοελληνικού διαφωτισμού, η σωστή απάντηση είναι και σήμερα γνωστή: τη διαμόρφωσε και την τεκμηρίωσε ο Eκπαιδευτικός Δημοτικισμός, τη διατύπωσε με τον καλύτερο τρόπο ο Eυάγγελος Παπανούτσος, την υιοθέτησε πολιτικά ο Γιώργος Παπανδρέου, τη νομοθέτησε και την εφάρμοσε το 1976 η κυβέρνηση Kωνσταντίνου Kαραμανλή ­και από τότε, αντί να την προστατεύσουμε και να την καλλιεργούμε, άλλο δεν κάνουμε βήμα-βήμα από το να την ψευτίζουμε, να την κακολογούμε, να την παραμορφώνουμε, ώσπου να γίνει σα μια ξένη φορτική.

    Ωστόσο, η αλήθεια δεν αφανίζεται: τη λέει, παράδειγμα, και τη γράφει με σαφήνεια ο Eμμανουήλ Kριαράς, την υπαινίσσεται, παράδειγμα, στα άρθρα του ο Γιάννης Xάρης, τη διακρίνουν οι φιλόλογοι, που ζουν από κοντά τη σημερινή αφόρητη κατάσταση ­την ψυχανεμίζονται οι μαθητές και οι γονιοί τους. Προσωπικά το θεωρώ καθήκον να την εκθέτω όσο μπορώ καλύτερα και πιο χτυπητά· μόνο που κουράστηκα aεί τά αeτά οe μήν aλλά καί περί τ΅ν αeτ΅ν λέγων2  και τούτη τη φορά θα προσπαθήσω να την περιγράψω με ερωτήματα:

    Πιστεύει κανείς ότι το μάθημα των «Aρχαίων», όπως διδάσκεται σήμερα, πετυχαίνει τους στόχους του;

    Πιστεύει κανείς ότι μπαίνοντας ο μαθητής στο Γυμνάσιο είναι σε θέση να παρακολουθήσει τέσσερα παράλληλα γλωσσικά μαθήματα ­τα Nέα Eλληνικά, τα Aρχαία Eλληνικά, τα Aγγλικά και τη δεύτερη ξένη γλώσσα­ χωρίς να πελαγώσει;

   

Είναι υπέρβαση η Αγάπη

Να αποδεχόμαστε ότι δεν είναι όλα για όλους. Και δεν σημαίνει κάτι που δεν αρέσει σε μένα, ότι δεν πρέπει ν' αρέσει σε κανέναν. Και το αντίθετο. Δεν σημαίνει κάτι που αρέσει σε μένα, θα πρέπει ν' αρέσει και σε σένα με το ζόρι. [...] Γι' αυτό έχουμε το δικαίωμα να κάνουμε τις επιλογές μας, τι θ' ακούσουμε, ποια εκπομπή θ' ακολουθήσουμε, τι μας αρέσει, ποια μουσική θα ακούσουμε. Και να κάνουμε την επιλογή μας, να είμαστε ελεύθεροι. Δεν μπορούμε ν' αλλάξουμε τους άλλους, έτσι δεν είναι; Αλλ' αυτό που πρέπει να μας ενώνει όλους, παρ' όλες αυτές τις διαφορές, παρ' όλες αυτές τις αντιλήψεις, τη διαφορετικότητά μας, θα πρέπει να 'ναι νομίζω η αγάπη. Η αγάπη να μη χάνεται απ' τις ψυχές μας. Η αγάπη να 'ναι πάντα ανάμεσά μας. Η αγάπη σαν συνεκτικός δεσμός να μας κρατά ενωμένους και να μη νιώθουμε αντίπαλοι σε κανένα θέμα.

Δεν είμαστε αντίπαλοι, με κανένα και για κανένα ζήτημα της ζωής μας. Μας ενώνει ο κοινός πόλος, ο κοινός εχθρός -ο θάνατος-, ο κοινός καημός -η ζωή, η Ανάσταση, η επιθυμία για ευτυχία και χαρά. Όλοι οι άνθρωποι στο βάθος επικοινωνούμε στα βασικά θέματα. Λοιπόν, να 'χουμε αγάπη. Να έχουμε αγάπη μεταξύ μας, παρ' όλο που εσύ είσαι διαφορετικός και διαφορετική κι εγώ είμαι διαφορετικός. Ο καθένας έχει τον χαρακτήρα του.

Όταν οι Έλληνες μετανάστευαν στοιβαγμένοι στο κατάστρωμα για την Αμερική και θαλασσοπνίγονταν στον Αντλαντικό

Μετά και τα πρόσφατα τραγικά ναυάγια με θύματα μετανάστες στα Ελληνικά, Ιταλικά παράλια και στο Λιβυκό πέλαγος ίσως και να είναι επίκαιρο να υπενθυμίσουμε σε φίλες και φίλους το αιώνιο θέμα των επιβατών και των μεταναστών πατεράδων και παππούδων μας

που ταξιδεύοντας αρχικά με καραβιά καρυδότσουφλα ή υπερωκεάνια άλλοτε έφταναν στη Γη της Επαγγελίας που ονειρεύονταν και τους είχαν φαντασιώσει οι ταξιδιωτικοί πράκτορες και οι αντιπρόσωποι τους στις πόλεις και χωριά και άλλοτε τα κορμιά τους τα κατάπινε η φουρτουνιασμένη θάλασσα.

Για τους κατοίκους της Πάτρας, των Καλαβρύτων, του Αγρινίου, της Κορίνθου και των νησιών του Ιονίου, η ιστορία της εξ ανάγκης μετανάστευσης πάει πάρα πολύ πίσω στο χρόνο.

Η έξαρση της εξωτερικής μετανάστευσης που σημειώνεται στις αρχές του αιώνα αρχίζει ουσιαστικά µετά το 1890. Χαρακτηριστικό της περιόδου από τότε µέχρι τον Β’ παγκόσμιο πόλεµο, είναι πως το μεταναστευτικό ρεύµα κατευθύνεται σχεδόν όλο προς τις Η.Π.Α., αντίθετα µε τη μεταπολεμική περίοδο που ο προσανατολισµός αλλάζει κυρίως προς Αυστραλία και Δυτική Ευρώπη.

Πιστεύεις στη μητέρα;

Στη μήτρα μιας μητέρας βρίσκονται δύο μωρά. Το ένα ρωτά το άλλο: «Πιστεύεις στη ζωή μετά τον τοκετό;» κι εκείνο απάντησε,
«Γιατί ρωτάς; Φυσικά. Κάτι θα υπάρχει μετά τον τοκετό. Μπορεί να είμαστε εδώ για να προετοιμαστούμε, για αυτό τι θα ακολουθήσει αργότερα.»
«Ανοησίες», είπε το πρώτο. «Δεν υπάρχει ζωή μετά τον τοκετό. Τι είδους ζωή θα ήταν αυτή»;
Το δεύτερο είπε, «Δεν ξέρω, αλλά θα υπάρχει περισσότερο φως από ό, τι εδώ. Ίσως να περπατάμε με τα πόδια μας και να τρώμε με το στόμα. Ίσως να έχουμε περισσότερες αισθήσεις που δεν μπορούμε καν να φανταστούμε τώρα».

Το τραγούδι είχε την δική του ιστορία - Τραγούδια των Βαλκανίων

Bella ciao

Στις 10 Ιουλίου του 1943, ξεκίνησε η απόβαση των Συμμάχων στη Σικελία. Μια κακοοργανωμένη επιχείρηση ενάντια σε υπέρτερες δυνάμεις, που ωστόσο αιφνιδίασε τον Άξονα και πέτυχε τους στόχους της: η απόβαση ολοκληρώθηκε παρά τις αντιξοότητες και η προέλαση των Συμμάχων προς Βορρά αποσταθεροποίησε το καθεστώς Μουσολίνι κι έφερε την ανατροπή του από τον Μπαντόλιο και τη συνθηκολόγηση της Ιταλίας, στις 3 Σεπτεμβρίου.

13 Συμβουλές ευτυχίας από τον Βενιαμίν Φραγκλίνο

Ο Βενιαμίν Φραγκλίνος έκτος από πατέρα του αμερικανικού έθνους αποτελεί σίγουρα κύρια έκφραση του αμερικανικού Διαφωτισμού. Αν και είχε πάει μόλις δυο χρόνια σχολείο κατάφερε να πραγματοποιήσει όσα ούτε ίδιος πίστευε και να θεωρείται ακόμα και σήμερα ένας από τους πιο σοφούς ανθρώπους στην παγκόσμια ιστορία. Η σοφία του μακριά από πανεπιστημιακές γνώσεις, όπως ο ίδιος έχει πει οφείλεται στην πρακτική εφαρμογή ενός συνόλου αρχών, οι οποίες και του χάρισαν εκτός από ευτυχία εν ζωή και δόξα μετά θάνατον.

Η διακήρυξη των δικαιωμάτων του ανθρώπου

Η ανθρώπινη δουλεία είναι τόσο αρχαία, όσο και η οργανωμένη ανθρώπινη κοινωνία. Ξεκίνησε σχεδόν ταυτόχρονα με την ανάπτυξη της ιδιοκτησίας των μέσων παραγωγής και εξελίχθηκε σε θεσμό που προσπάθησαν να δικαιολογήσουν ακόμα και φωτισμένοι σκεπτόμενοι άνθρωποι όπως ο Αριστοτέλης κι ο Πλάτων.

Από κράτος σε κράτος, μόνο η μορφή της δουλείας και η αντιμετώπιση των δούλων διέφερε. Στην αρχαία Κίνα και στη Σπάρτη, οι δούλοι ανήκαν στο κράτος. Στην αρχαία Ρώμη και στις άλλες ελληνικές πόλεις, ανήκαν σε ιδιώτες. Στη Σπάρτη, η αντιμετώπισή τους ήταν παραπάνω από σκληρή κι έφτανε ως τη δολοφονία εκείνων από τους είλωτες, που τύχαινε να διακριθούν. Ο Πλούταρχος έγραψε πως η Σπάρτη ήταν η καλύτερη πόλη για τους ελεύθερους κι η χειρότερη για τους δούλους. Για τους Ρωμαίους, ο δούλος ήταν πράγμα (res). Για τους Αθηναίους, ένα μέλος της οικογένειας που μπορούσαν να το κάνουν ό,τι θέλουν, πάντα ως ένα σημείο (ο δούλος είχε δικαίωμα να διαμαρτυρηθεί για σκληρή συμπεριφορά του ιδιοκτήτη του και καμιά φορά δικαιωνόταν). Το δουλεμπόριο ξεκίνησε κάπως αργότερα. Στην αρχαία Ελλάδα, κατά την παράδοση, πρώτοι δουλέμποροι ήταν οι Χιώτες.

Έφηβη λογοτέχνης θέλει να αλλάξει τον κόσμο

«Γράφω διηγήματα γιατί είναι ένας τρόπος να ταξιδεύω» λέει στο TheTOC η 16χρονη μαθήτρια Λυκείου, ενώ μοιράζεται μαζί μας το όραμά της να αλλάξει τον κόσμο αλλά και να μείνει για πάντα παιδί

της Ελίνας Μαμμή (30 Μαρτίου 2014)

Στα 14 της ξεκίνησε να γράφει το πρώτο της μυθιστόρημα με τίτλο «Ουράνιο Τόξο», για το οποίο κέρδισε την 5η θέση σε Πανελλήνιο Διαγωνισμό Λογοτεχνίας. Σήμερα, στα 16 της χρόνια, έχει ήδη ολοκληρώσει το δεύτερο. Η Κατερίνα Μπίνα, μαθήτρια Δευτέρας Λυκείου στο 2ο Λύκειο Αμαρουσίου, είναι ένα δυναμικό κορίτσι που πιστεύει στη φιλία και τον έρωτα, σιχαίνεται τα ψεύτικα χαμόγελα που κρύβονται πίσω από «καμουφλαρισμένους ανθρώπους», ενώ οραματίζεται έναν κόσμο όπου η αγάπη δεν τελειώνει ποτέ και οι «κακοί» του παραμυθιού στο τέλος χάνουν.

Το τραγικό στοιχείο στον έρωτα - π. Φιλόθεος Φάρος

 Το δράμα που οι κλασσικοί συγγραφείς έχουν δημιουργήσει και που μιλάει στην ψυχή του ανθρώπου από τη μια εποχή στην άλλη, περιγράφει πως ο έρως μπορεί να αρπάξει τους ανθρώπους και να τους εκσφενδονίσει από ύψη σε βάθη. Περιγράφει δηλαδή το στοιχείο της ανθρώπινης ζωής που αποκαλούμε τραγικό.
   Ο σύγχρονος άνθρωπος τείνει να θεωρεί την τραγωδία της ανθρώπινης ζωής μια κατάσταση αρνητική, που η επιστημονική εποχή μας έχει υπερβεί, ή που πρέπει να υπερβεί όσο γίνεται συντομότερα. Αλλά το να θεωρεί κανείς το τραγικό στοιχείο σαν κάτι απλά αρνητικό αποτελεί τραγική παρεξήγηση. Γιατί το τραγικό στοιχείο όχι μόνο δεν είναι κάτι αρνητικό, αλλά βαθαίνει και εξευγενίζει την ερωτική εμπειρία. Η κατάλληλη εκτίμηση του τραγικού στοιχείου, όχι μόνο μας βοηθάει να αποφύγουμε κάποιες ανόητες υπεραπλουστεύσεις στη ζωή, αλλά μπορεί να μας προστατεύει και από τον κίνδυνο της αγοραιοποιήσεως του έρωτα.
  

Δεν είμαστε απροσάρμοστοι...

Ήταν που από μικρός έψαχνες να σε χαρακτηρίσεις για να τους δώσεις εξήγηση για την ακαταστασία του μυαλού σου. Και μεγάλωνες –αφού όλοι μεγαλώνουν– για να ‘ρθει εκείνη η μέρα που βρήκες τη μοναδική λέξη που ταίριαζε στην κεφάλα, στο μυαλό και στον εγκέφαλο.

«Ασυμβίβαστος».

Άνοιξε τα μάτια

«Υπάρχει άραγε εξουσία, είπε ο πρώτος τυφλός; Δε φαντάζομαι, αλλά και να υπάρχει, θα είναι μια εξουσία τυφλών που θέλουν να κυβερνούν τυφλούς, σαν να λέμε το τίποτα θέλει να οργανώσει το τίποτα.» Αν έχετε διαβάσει José Saramago, σίγουρα θα έφτασε στα χέρια σας το βιβλίο του «Περί τυφλότητος». Για κάποιους θεωρήθηκε ένα βιβλίο φιλοσοφίας, για άλλους πάλι, μια ιστορία επιστημονικής φαντασίας ή ακόμα και μια πολιτική αλληγορία για τη σταδιακή τύφλωση της κοινωνίας.

Μια χώρα που πέφτει σιγά-σιγά στο σκοτάδι. Ένας-ένας οι κάτοικοι χάνουν την όρασή τους και τα διάφορα κρούσματα της «λευκής τυφλότητος» πολλαπλασιάζονται. Οι συνθήκες διαβίωσης αλλάζουν. Λειτουργούν τα ένστικτα και η αρχέγονη ανάγκη της επιβίωσης, ενώ οι έννομες συνθήκες παγώνουν.

Όταν διάβασα το συγκεκριμένο βιβλίο, εκτός του ότι επιβεβαίωσα πως ο συγγραφέας του, ήταν ένας έξοχος κοινωνικός παρατηρητής, σκεφτόμουν πως επί της ουσίας είμαστε κι εμείς μια κοινωνία υπό τύφλωση. Δυστυχώς όμως, η παγίδα είναι πως δεν έχουμε αντιληφθεί ότι τυφλωνόμαστε. Οι παράγοντες που μας ωθούν και μας μετατρέπουν σιγά-σιγά σε «τυφλούς» είναι οι κρίκοι μιας μεγάλης αλυσίδας.

10 μαθήματα ζωής που μπορούμε να μάθουμε από την μητέρα Τερέζα

Η μητέρα Τερέζα μπορεί να έχει φύγει από την ζωή εδώ και χρόνια, αλλά η απίστευτη αγάπη της και σοφία ακόμα ζούνε στις μέρες μας. Μοιράστηκε πολλά μαθήματα ζωής κατά τη διάρκεια της ζωής της στην Γη, πολλά από τα οποία επικεντρώθηκαν στην αγάπη, στη συμπόνια, στη βοήθεια των άλλων και στη διατήρηση της ταπεινότητας. Αποτέλεσε ένα πανέμορφο παράδειγμα για μας για να το ακολουθήσουμε-απλά να αγαπάμε και να δίνουμε βοήθεια στους άλλους χωρίς να ζητάμε κάτι πίσω ως αντάλλαγμα. Σας καλούμε να διαβάσετε μερικές από τις πιο διάσημες ρήσεις της και ας ελπίσουμε ότι θα σας εμπνεύσουν να αγαπήσετε περισσότερο, να δώσετε περισσότερο και να βοηθήσετε περισσότερο.

Τζιμ Μόρισον – Να εκθέσεις τον εαυτό σου στον βαθύτερο φόβο σου

8 Δεκεμβρίου 1943, γεννήθηκε Τζιμ Μόρισον (James “Jim” Douglas Morrison). Το 1970 έδωσε μια εκ βαθέων συνέντευξη στη Lizzie James. Αναδημοσιεύτηκε συμπληρωμένη το 1981 σε ειδικό αφιέρωμα του Creem Magazine για τα δέκα χρόνια από τον θάνατό του.

Lizzie James: Νομίζω ότι οι οπαδοί των Doors σε βλέπουν ως σωτήρα, σαν ένα ηγέτη που θα τους ελευθερώσει. Πως νιώθεις γι αυτό; Είναι ένα βαρύ φορτίο. Έτσι δεν είναι;

Jim Morrison: Είναι παράλογο.Πως μπορώ εγώ να ελευθερώσω κάποιον που δεν έχει τα κότσια να σηκωθεί από μόνος του και να κηρύξει την ίδια του την ελευθερία; Νομίζω ότι είναι ψέμα. Οι άνθρωποι θέλουν να είναι ελεύθεροι , όλοι επιμένουν ότι η ελευθερία είναι αυτό που θέλουν περισσότερο, το πολυτιμότερο που ένας άνθρωπος μπορεί να έχει. Άλλα αυτά είναι μαλακίες! Οι άνθρωποι φοβούνται να ελευθερωθούν και έτσι κρατιούνται από τις αλυσίδες τους. Πολεμάνε όποιον πάει να κόψει αυτές τις αλυσίδες. Είναι η ασφάλειά τους. Πως περιμένουν λοιπόν από μένα να τους ελευθερώσω αφού οι ίδιοι δεν το θέλουν για τον εαυτό τους πραγματικά;

ΣΧΟΛΙΟ ΣΤΟ ΑΣΜΑ ΑΣΜΑΤΩΝ

Ἀδελφιδός μου παρῆλθε· ψυχή μου ἐξῆλθεν ἐν λόγῳ αὐτοῦ.

ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ τὸν ἔρωτα μόνο στὴν ἀπόσταση τῆς ἀποτυχίας. Πρὶν τὴν ἀποτυχία δὲν ὑπάρχει γνώση· ἡ γνώση ἔρχεται πάντα μετὰ τὴ βρώση τοῦ καρποῦ. Σὲ κάθε ἔρωτα ξαναζεῖ ἡ ἐμπειρία τῆς γεύσης τοῦ παραδείσου καὶ τῆς ἀπώλειας τοῦ παραδείσου. Σπουδάζουμε τὸν ἔρωτα μόνον ἐξόριστοι ἀπὸ τὴν πληρότητα τῆς ζωῆς ποὺ αὐτὸς χαρίζει.

Στὴν ἐμπειρία τοῦ ἔρωτα εἴμαστε ὅλοι πρωτόπλαστοι.

Αναρωτηθήκατε άραγε ποτέ τι ακριβώς ερωτευόμαστε σ’ έναν άλλο άνθρωπο;

Αναρωτηθήκατε άραγε ποτέ τι ακριβώς ερωτευόμαστε σ’ έναν άλλο άνθρωπο; Σας έχει απασχολήσει αυτό το αίνιγμα; Τι είναι εκείνο πάνω του που συνεγείρει τις στρατιές των εφησυχασμένων μας αισθήσεων και μας ρίχνει άοπλους σε μια μάχη εκ των προτέρων χαμένη; Σε ποιο σημείο βρίσκεται η δύναμη του άλλου, εκείνη η δύναμη που μας ωθεί ολόγυμνους στο ναρκοπέδιο μιας άγνωστης ως χθες αγκαλιάς; Εμπρός, λοιπόν, στραφείτε με προσοχή στο παρελθόν σας και προσπαθήστε να θυμηθείτε - αν βέβαια έχετε μια τέτοια άξια ανάμνηση: τι σχήμα είχε το στιλέτο που σας πλήγωσε κάποτε θανάσιμα;

Ήταν υγρό σαν ένα βλέμμα θαλασσί, στέρεο σαν περπάτημα ή αέρινο, όπως το σχήμα των χεριών που κλείνουν σ’ ένα χάδι βαθύ ως μέσα στις ρίζες;

Ματαιοπονείτε. Ποτέ σας δεν θα βρείτε μιαν απάντηση. Όποιος προσπάθησε να εξηγήσει τον έρωτα δεν υπήρξε ποτέ του ερωτευμένος.

Ένας πολύ γέρος κύριος με κάτι τεράστια φτερά - Gabriel García Márquez

Το διήγημα για παιδιά που ακολουθεί, με τίτλο "Ένας πολύ γέρος κύριος με κάτι τεράστια φτερά" 1968, του Gabriel Garcia Marquez, έγινε πηγή έμπνευσης του βίντεο κλιπ του Tarsem Singh για το "Losing My Religion" των R.E.M., από το άλμπουμ Out of Time (1991), αλλά και για το τραγούδι "Καθρέφτης" του Αλκίνοου Ιωαννίδη.

George Carlin

Ο Τζορτζ Ντένις Πάτρικ Κάρλιν (αγγλικά: George Carlin, 12 Μαΐου 1937 - 22 Ιουνίου 2008) ήταν stand up κωμικός, ηθοποιός, συγγραφέας, ο οποίος ασκούσε κοινωνική κριτική. Είναι ιδιαίτερα γνωστός για το μπλακ χιούμορ του και τις σκέψεις του σε πολιτικά, ψυχολογικά, θρησκευτικά και σε ταμπού ζητήματα, καθώς επίσης και στην αγγλική γλώσσα. Το κωμικό του φιλμ Seven dirty words (1978) είχε απασχολήσει τη δικαιοσύνη περί άσεμνου περιεχομένου.

Ο Κάρλιν θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους stand up κωμικούς, ενώ είναι ευρέως γνωστή και η επιρροή που άσκησε σε κατοπινούς κωμικούς. Μία εφημερίδα είχε αποκαλέσει τον Κάρλιν «Ο πρύτανης της κωμικής αντικουλτούρας».

ZERO - Μηδέν

Σε έναν κόσμο που οι άνθρωποι κρίνονται από τον αριθμό τους, το Μηδέν αντιμετωπίζει συνεχώς τις προκαταλήψεις και την απόρριψη.
Περπατά ένα μοναχικό μονοπάτι, μέχρι που μια τυχαία συνάντηση θα του αλλάζει τη ζωή για πάντα. 

πηγή:killbill742

Ο ''σκοτεινός'' Εφέσιος φιλόσοφος Ηράκλειτος

ΗΡΑΚΛΕΙΤΟΥ  ΤΑ ΣΩΖΟΜΕΝΑ  ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ

  

Ό Λόγος και το Έν

 1. 
ἐὰν μὴ ἔλπηται ἀνέλπιστον οὐκ ἐξευρήσει, ἀνεξερεύνητον ἐὸν καὶ ἄπορον.
Αν δεν ελπίζεις, δε θα βρείς το ανέλπιστο, που είναι ανεξερεύνητο και απλησίαστο.

2. 
ὁ ἄναξ, οὗ τὸ μαντεῖόν ἐστι τὸ ἐν Δελφοῖς, οὔτε λέγει οὔτε κρύπτει ἀλλὰ σημαίνει.
Ο άρχοντας, που δικό του είναι το μαντείο στους Δελφούς, ούτε λέει ούτε κρύβει, αλλά μονάχα σημαίνει.

3. 
Σίβυλλα δὲ μαινομένῳ στόματι καθ' Ἡράκλειτον ἀγέλαστα καὶ ἀκαλλώπιστα καὶ ἀμύριστα φθεγγομένη χιλίων ἐτῶν ἐξικνεῖται τῇ φωνῇ διὰ τὸν θεόν.
Η Σίβυλλα, που με στόμα μαινόμενο εκστομίζει λόγια αγέλαστα, αφτιασίδωτα και αμύριστα, διασχίζει με τη φωνή της χιλιάδες χρόνια με τη βοήθεια του θεού.

4. 
ἀνὴρ νήπιος ἤκουσε πρὸς δαίμονος ὅκωσπερ παῖς πρὸς ἀνδρός.
Ο άνθρωπος νήπιο αποκαλείται απ' τη θεότητα, όπως ακριβώς το παιδί από τον άντρα.

5. 
ἦθος γὰρ ἀνθρώπειον μὲν οὐκ ἔχει γνώμας, θεῖον δὲ ἔχει.
Το ανθρώπινο ον δεν κατέχει την αληθινή γνώση, αλλά το θείο την κατέχει.

Πόσο ελεύθεροι είμαστε;ΤΟ ΣΠΗΛΑΙΟ ΤΟΥ ΠΛΑΤΩΝΑ (κείμενο και ανάλυση)

ΠΛΑΤΩΝ, ΠΟΛΙΤΕΙΑ, ΕΒΔΟΜΟ ΒΙΒΛΙΟ

Μετά από αυτά όμως, είπα, φαντάσου την ανθρώπινη φύση ως προς την παιδεία και την απαιδευσία, σαν μια εικόνα που παριστάνει μια τέτοια κατάσταση. Δες λοιπόν με τη φαντασία σου ανθρώπους που κατοικούν μέσα σε μια σπηλιά κάτω από τη γη, που να έχει την είσοδό της ψηλά στην οροφή, προς το φως, σε όλο το μήκος της σπηλιάς μέσα της να είναι άνθρωποι αλυσοδεμένοι από την παιδική ηλικία στα πόδια και στον αυχένα, έτσι ώστε να είναι καρφωμένοι στο ίδιο σημείο και να μπορούν να βλέπουν μόνο μπροστά τους και να μην είναι σε θέση, εξαιτίας των δεσμών, να στρέφουν τα κεφάλια τους ολόγυρα. Κι οι ανταύγειες της φωτιάς που καίει πίσω τους να είναι πάνω και μακριά από αυτούς. Και ανάμεσα στη φωτιά και στους δεσμώτες, προς τα πάνω, να υπάρχει ένας δρόμος που στο πλάι του να είναι χτισμένο ένα τοιχάκι, όπως τα παραπετάσματα που τοποθετούν οι θαυματοποιοί μπροστά από τους ανθρώπους, και πάνω απ’ αυτά τους επιδεικνύουν τα ταχυδακτυλουργικά τους.

Τι θέλουν Πραγματικά, όλες οι γυναίκες;

Κάποτε ήταν ένας νεαρός βασιλιάς. Του άρεσε πολύ το κυνήγι. Μια μέρα με τους φίλους του έτσι όπως κυνηγούσαν το θήραμά τους, μπήκαν στο έδαφος του γειτονικού βασιλείου. Οι φρουροί τους συνέλαβαν και τους έφεραν αιχμαλώτους στο δικό τους βασιλιά. Ο Νόμος έλεγε πως όποιος κυνηγούσε σε ξένη περιοχή και συλλαμβάνονταν, θα αποκεφαλιζόταν.

Ο Βασιλιάς της γειτονικής χώρας, αφού σκέφτηκε αρκετά για την τύχη τους, είπε στο νεαρό βασιλιά:
- Σύμφωνα με το Νόμο μας πρέπει να σε αποκεφαλίσω. Όμως θα σου δώσω μια ευκαιρία να ζήσεις, αν μου πεις σε ένα χρόνο από σήμερα, ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΘΕΛΟΥΝ ΟΛΕΣ ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ. Αν σε ένα χρόνο δεν βρεις τη σωστή απάντηση, τότε θα χάσεις τη ζωή σου.

Ένδειξη Ανθρωπιάς και προσφορά Αγάπης

Σε ένα δείπνο, για φιλανθρωπικό σκοπό, ενός σχολείου για παιδιά με ειδικές ανάγκες, ο πατέρας ενός αυτιστικού παιδιού διηγήθηκε την παρακάτω ιστορία, που δεν θα την ξεχάσει κανείς από όσους την άκουσαν εκείνη τη μέρα.

Το νόημα της ζωής: Τσαρλς Μπουκόφσκι

Για αυτούς που πιστεύουν στον Θεό, οι περισσότερες από τις μεγάλες ερωτήσεις έχουν ήδη απαντηθεί.
 Για τους υπόλοιπους από εμάς όμως που δεν μπορούμε να δεχτούμε εύκολα τη συνταγή του Θεού, οι μεγάλες απαντήσεις δεν παραμένουν γραμμένες σε πέτρινες πλάκες. Προσαρμοζόμαστε σε νέες συνθήκες και ανακαλύψεις. Η αγάπη δεν χρειάζεται να είναι μια εντολή ή μια ρήση.

Η ΚΑΒΑΛΑ ΤΟΥ ΚΑΠΝΟΥ!!

                   «Μέκκα του καπνού» και «καπνούπολη των Βαλκανίων» χαρακτηριζόταν παλιά η Καβάλα. Όλη η οικονομία της (πρωτογενής, δευτερογενής και τριτογενής τομέας, δηλαδή καλλιέργεια, επεξεργασία, εμπόριο) και σε μεγάλο βαθμό η ζωή της συνδέθηκε με τον καπνό.

                    Την ιστορική εικόνα της πόλης μπορεί κάποιος ακόμη και να τη … μυρίσει, καθώς περπατά σε λιθόστρωτους δρόμους, ανάμεσα στα εντυπωσιακά πετρόχτιστα καπνομάγαζα, που για περισσότερο από δυο αιώνες φιλοξένησαν μέσα τους άντρες και γυναίκες όλων των ηλικιών και παλαιότερα όλων των εθνοτήτων και θρησκειών, αν αναλογιστεί κάποιος πως η επεξεργασία του καπνού στην Καβάλα ξεκινάει στα 1850, όταν ακόμη η πόλη και ολόκληρη η βόρεια Ελλάδα ήταν μια τουρκοκρατούμενη περιοχή.

                     Η πρώτη ποικιλία του καπνού  καλλιεργήθηκε στην Χρυσούπολη, Γενησέα και Ξάνθη. Οι περιοχές αυτές ήταν γνωστές περιοχές για την καλύτερη ποικιλία καπνού που είχαν γνωστές ως χρυσόφυλλα. Οι άριστες εδαφολογικές συνθήκες και το ιδανικό κλίμα της περιοχής «γέννησαν» την εξαιρετική και περιζήτητη ποικιλία «μπασμάς», προσέλκυσε το ενδιαφέρον ξένων μονοπωλίων και των προμηθευτών τους

                   Η επεξεργασία του καπνού γινόταν στα σπίτια των παραγωγών , απαιτούσε πολλά άτομα και ειδικούς χώρους. Ένα χώρο ευάερο για το <<μπρούλιασμα>>, χώρους για το κρέμασμα του καπνού, χώρους για το παστάλιασμα και μέρος για το <<λόκβα>>. Η αποθήκευση έπρεπε να γίνεται πάντα σε αποθήκες χωρίς ήλιο που βρίσκονταν συνήθως στο υπόγειο.

                  Η ανάπτυξη της καπνοκαλλιέργειας, η επέκταση της στην περιοχή, η φήμη της εξαιρετικής ποιότητας των ανατολικών καπνών, η διεύρυνση των εξαγωγών καθιστούν την Καβάλα πρώτο καπνικό εξαγωγικό κέντρο. Έτσι, δημιουργείται η ανάγκη ανέγερσης πολλών καπναποθηκών (οι περισσότερες κατά μήκος του κόλπου για να μην ξεραίνεται ο καπνός) για την επεξεργασία του, καθώς και η ανοικοδόμηση πολλών κατοικιών. Οι Έλληνες κάτοικοι πνίγονται πια μέσα στα τείχη της πόλης, νιώθουν σαν πολιορκημένοι, αλυσοδεμένοι στη χερσόνησο της Παναγίας , θέλουν να βγουν έξω απ' αυτά, αφού η αναπτυσσόμενη οικονομία το επιτάσσει.

                    Το καπνεργατικό ζήτημα, που είχε δημιουργηθεί από το 1919, οξύνθηκε ακόμη περισσότερο με την ανταλλαγή των πληθυσμών, από το 1922 και μετά. Μετά τη Μικρασιατική καταστροφή, εισέρευσαν ομαδικά στην πόλη της Καβάλας και στο Νομό της, πολλαπλάσιοι Έλληνες από τους ανταλλαγέντες Τούρκους. Έτσι, δημιουργήθηκε θέμα επιβίωσης, δηλαδή εργασίας, στέγασης και υγειονομικής περίθαλψης. Η ανεργία διογκώθηκε, με συνέπεια να προκαλείται αναταραχή για την εξασφάλιση κι αυτού ακόμα του ψωμιού. Για την επίλυση, κατά κάποιο τρόπο, του στεγαστικού προβλήματος επιτάχθηκαν τα καπνομάγαζα. Έτσι όμως, δεν υπήρχαν και αποθηκευτικοί χώροι. Ένας φαύλος κύκλος δυσκολιών έζωνε την κυβέρνηση.

                     Η Μικρασιατική καταστροφή με την ομαδική εισροή χιλιάδων προσφύγων στην Ελλάδα, δημιούργησε ακανθώδη προβλήματα σε όλους τους τομείς της ζωής, της οικονομίας, της στέγης, της υγείας, και της ίδιας της επιβίωσης όχι μόνον των προσφύγων, αλλά και των ντόπιων. Ματωμένη η χώρα από πολέμους διαρκείας 10 ετών, έπρεπε να βρει αμέσως τρόπους που θα εξασφάλιζαν εργασία σε όλους, στέγη σε όλους, περίθαλψη σε άνδρες, γυναίκες και παιδιά.

Η ΕΥΡΩΠΗ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ ΤΟΝ ΜΕΣΑΙΩΝΑ;;;;;;;

                Η Ευρώπη γεννήθηκε άραγε τον Μεσαίωνα;;
                Μια ερώτηση με πολλές απαντήσεις, με πολλές αναζητήσεις, πολλές σκέψεις στο πέρασμα του χρόνου.
                Η Ευρώπη μας ακόμη οικοδομείται. Ακόμη προσπαθεί να υλοποιηθεί αλλά δεν θα το καταφέρει χωρίς να κοιτάξει καθόλου στο χθες.
                Γιατί το σήμερα έρχεται από το χθες, και το μέλλον αναδύεται από το παρελθόν.
                Δεν πρέπει να φοβόμαστε τον Μεσαίωνα ή να τον ξορκίζουμε σαν κάτι πολύ κακό γιατί