Καθώς συμπληρώνονται 105 χρόνια από το θρυλικό ναυάγιο, η ιστορικό πλοίο είναι πιο ζωντανό από ποτέ..
Στις 10 Απριλίου 1912, ξεκινώντας το παρθενικό του ταξίδι από το Σαουθάμπτον της Αγγλίας, ο Τιτανικός σταμάτησε στο Χερβούργο στη Γαλλία και στο Κουίνστάουν στην Ιρλανδία προτού κατευθυνθεί δυτικά προς τη Νέα Υόρκη.
Στις 14 Απριλίου 1912, μετά από τέσσερις ημέρες ταξιδιού και αφού είχε διανύσει περίπου 375 μίλια νότια της Νέας Γης ο Τιτανικός συγκρούστηκε με ένα παγόβουνο στις 11:40 μ.μ. ώρα πλοίου, παίρνοντας μαζί του στα παγωμένα νερά του Ατλαντικού 1500 ψυχές.
Ο Τιτανικός ήταν ένα κατασκευαστικό θαύμα για την εποχή του. Στο μήκους 270 μέτρων και πλάτους 28 μέτρων υπερπολυτελές υπερωκεάνειο, υπήρχαν πέντε καταστρώματα, τα οποία φιλοξένησαν στο μοναδικό του ταξίδι μερικούς από τους πλουσιότερους ανθρώπους του κόσμου, καθώς και εκατοντάδες μετανάστες από την Μεγάλη Βρετανία, την Ιρλανδία, τη Σκανδιναβία και άλλες περιοχές σε όλη την Ευρώπη οι οποίοι αναζητούσαν μια καινούργια ζωή στη Βόρεια Αμερική.
Η απόφαση για τη ναυπήγηση του Τιτανικού πάρθηκε στα μέσα του 1907 από τον πρόεδρο της βρετανικής ναυτιλιακής εταιρείας White Star Line, Μπρους Ισμέι, και τον αμερικανό τραπεζίτη Τζον Πίερποντ Mόργκαν, ιδιοκτήτη της μητρικής εταιρείας International Mercantile Marine. Η White Star Line αντιμετώπιζε οξύ ανταγωνισμό από την αμερικανική Cunard Line και τις γερμανικές Hamburg America και Norddeutscher Lloyd, οι οποίες διέθεταν ταχύτερα επιβατηγά πλοία για τα υπερατλαντικά ταξίδια.
Ο Ισμέι ήθελε να «χτυπήσει» τους ανταγωνιστές του στο μέγεθος παρά στην ταχύτητα και πρότεινε να κατασκευαστεί μια νέα κλάση επιβατηγών πλοίων, που θα ήταν αρκετά μεγαλύτερα από τα ήδη υπάρχοντα και κατασκευασμένα με την τελευταία λέξη της άνεσης και της πολυτέλειας. Η ναυπήγηση του Τιτανικού, όπως και των αδελφών πλοίων Ολυμπιακός και Βρετανικός ανατέθηκαν στα ναυπηγεία Harland &Wolff, που έδρευαν στο Μπέλφαστ της Ιρλανδίας και με τα οποία η White Star Line είχε μακρά περίοδο συνεργασίας. Στις 29 Ιουλίου 1908, τα ναυπηγεία παρουσίασαν τα τελικά σχέδια στους επιτελείς της White Star Lines, τα οποία εγκρίθηκαν από τον Ισμέι. Δύο ημέρες αργότερα υπογράφηκαν τα τελικά συμβόλαια για την κατασκευή των τριών πλοίων. Το πλοίο που θα ονομαζόταν αργότερα Τιτανικός έλαβε την κωδική ονομασία Αριθμός 401 και η ναυπήγησή του άρχισε το 1909. Η κατασκευή του Τιτανικού απαίτησε 26 μήνες μέχρι την καθέλκυση του. Το μέγεθος του πλοίου ήταν μεγάλη κατασκευαστική πρόκληση για τα ναυπηγεία Harland & Wolff, που χρειάστηκε να επενδύσουν μεγάλα ποσά για τη βελτίωση του τεχνολογικού τους εξοπλισμού. Οι εργασίες κατασκευής ήταν δύσκολες και επικίνδυνες. Ο Τιτανικός καθελκύστηκε τον Μάιο 1911, παρουσία του Ισμέι, του τραπεζίτη Μόργκαν, καθώς κι ενός πλήθους, που ξεπερνούσε τις 100.000.
Ο Τιτανικός ήταν για την εποχή του ένα θαύμα της ναυπηγικής. Με μήκος 269 μέτρων και ύψος 53,3 μ. αποτελούσε ένα πρωτοποριακό τύπο πλοίου, που ενσωμάτωνε πολλές καινοτομίες: ανελκυστήρες για γρήγορη πρόσβαση στα διάφορα καταστρώματα, χαμάμ, γυμναστήριο, πισίνα, ταχυδρομείο και υπέρμετρη πολυτέλεια, ιδιαίτερα το σέρβις και το φαγητό που πρόσφερε σε επιβάτες της Α' θέσης ήταν πολύ πλουσιότερο και από τα αντίστοιχα των σύγχρονων ξενοδοχείων 5 αστέρων. Ήταν διπλοπύθμενο, με 16 στεγανά διαμερίσματα. Δεδομένου ότι τα τέσσερα από αυτά μπορούσαν να κατακλυσθούν από νερό χωρίς να απειλήσουν την πλευστότητα του πλοίου, είχε επικρατήσει η αντίληψη ότι ήταν αβύθιστο. Έτσι διαφημιζόταν την εποχή εκείνη. Παρόλα τα προηγμένα μέτρα ασφαλείας βέβαια, δεν διέθετε επαρκή αριθμό σωστικών λέμβων, λόγω των απαρχαιωμένων κανονισμών λειτουργίας. Οι βάρκες του έφθαναν μόλις για 1.178 από τους 2.224 επιβαίνοντες του υπερωκεανείου,και παρόλο που το αναγνώριζαν οι ιθύνοντες, με την πεποίθηση του αβύθιστου πλοίου το θεώρησαν μη αναγκαίο. Ένα πρωί του Απριλίου 1912, ξεκίνησαν οι δοκιμαστικοί πλόες του, οι οποίοι ολοκληρώθηκαν μέσα σε δύο ημέρες. Όλα πήγαν καλά και ο Τιτανικός ήταν έτοιμος για το παρθενικό του ταξίδι από το Σαουθάμπτον της Μεγάλης Βρετανίας στη Νέα Υόρκη.
Στις 10 Απριλίου 1912 ξεκίνησε με πρώτη στάση την Μάγχη και μετά για την Ιρλανδία. Όπως και στο Χερβούργο, ούτε στο Κουινστάουν οι αποβάθρες ήταν αρκετά μεγάλες και οι επιβάτες επιβιβάστηκαν με βοηθητικά πλοιάρια. Ο Τιτανικός αναχώρησε από το λιμάνι στις 1:30μμ στις 11 Απριλίου 1912 και έπλεε πλέον προς την Νέα Υόρκη στα ανοιχτά.
Και ενώ όλα πήγαιναν όπως ήταν σχεδιασμένα, τέσσερις μέρες μετά ,το βράδυ της 14ης Απριλίου, συγκρούστηκε με ένα παγόβουνο στον Ατλαντικό Ωκεανό. Παρ' όλες τις προσπάθειες που έγιναν να αποφύγει την σύγκρουση, το μοιραίο δεν άργησε να γίνει, καθώς το πλοίο είχε αναπτύξει την μέγιστη ταχύτητα, γιατί ήθελαν να φτάσουν στο λιμάνι της Ν.Υόρκης πιο γρήγορα από το αναμενόμενο και να μείνει για έναν ακόμη λόγο στην ιστορία εκτός από το μέγεθος του. Επίσης, εκείνη την εποχή ήταν συνηθισμένο φαινόμενο τα πλοία να αναπτύσσουν μέγιστη ταχύτητα για να ξεπεράσουν γρήγορα την περιοχή με τα παγόβουνα.
Το παγόβουνο έσκισε το κύτος του πλοίου, ξεκινώντας από την πλώρη, όπου κατέστρεψε αλλά και τα 5 στεγανά μέρη του πλοίου επιτρέποντας την εισροή υδάτων στο σκάφος. Το πλοίο είχε σχεδιαστεί έτσι ώστε ακόμα και αν πλημμύριζαν 4 στεγανά να μπορούσε να επιπλεύσει, όχι όμως και με 5. Αυτό ήταν η καταστροφή του. Το πλοίο ήταν από τα πρώτα που χρησιμοποίησε το σήμα κινδύνου SOS. Παρ'όλες τις συνεχείς εκκλήσεις για βοήθεια όλες απέβησαν άκαρπες καθώς δεν υπήρχε κοντινό πλοίο να τους ακούσει. Ο Τιτανικός βυθίστηκε δύο ώρες και σαράντα λεπτά αργότερα, στις 02:20 στις 15 Απριλίου 1912. Σχετικά πολύ γρήγορα. Το κύτος 2 λεπτά πριν την βύθιση έσπασε σε 2 κομμάτια, αφού ενώ βυθιζόταν με την πλώρη προς τα κάτω και την πρύμνη προς τα πάνω, αποκόπηκε η πρύμνη, λόγω του τεράστιου βάρους του νερού στην πλώρη. Η βύθισή του παρέσυρε στο θάνατο γύρω στους 1.500 ανθρώπους, με τους υπόλοιπους 700 να βρίσκονται στις σωσίβιες λέμβους και να παρακολουθούν από μακριά το τραγικό γεγονός, για να μην τους παρασύρει η δίνη από την βύθιση. Από τους ανθρώπους που έπεσαν στη θάλασσα μετά την βύθιση του πλοίου, διασώθηκαν μόνο 6. Οι βάρκες που βρίσκονταν τριγύρω, δεν τόλμησαν να γυρίσουν για να μαζέψουν τους επιζήσαντες, εκτός από μία. Ελάχιστοι άνθρωποι πέθαναν από πνιγμό, καθώς οι περισσότεροι πέθαναν από υποθερμία μέσα σε λίγα λεπτά, διότι η θερμοκρασία του νερού του Ατλαντικού ήταν μόλις λίγους βαθμούς πάνω από το μηδέν και ειδικά στο σημείο της καταστροφής, λόγω του παγόβουνου, ήταν πιθανώς στους −2 °C. Το ναυάγιο αυτό θεωρείται ένα από τα τραγικότερα "εν καιρώ ειρήνης" ναυάγια. Η περισυλλογή των διασωθέντων έγινε από το πλοίο RMS Καρπάθια, το οποίο έπλεε από την Νέα Υόρκη προς το Φιούμε και κατέφθασε στο σημείο του ναυαγίου στις 03:30.
Ο ''αβύθιστος'' Τιτανικός ήταν ένα όνειρο για την εποχή του και θα παραμείνει έτσι χαραγμένος στο μυαλό όλων μας, να μας θυμίζει ότι πρέπει να προσέχουμε την απληστία των ανθρώπων για δόξα επειδή μπορεί να έχει απρόσμενες συνέπειες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου