Το… Πριγκιπάτο της Ελλάδας: Αυτό είναι το χωριό της χώρας που οι 500 κάτοικοί του ζουν σαν Κροίσοι! Δείτε τι απίστευτο συμβαίνει (Photos)

Πριν 20 περίπου χρόνια η Ανάβρα ήταν απλά ένα απομακρυσμένο χωριό της Μαγνησίας, όπου λίγοι κάτοικοι και πολλά ζώα συμβίωναν σε ένα ερειπωμένο και εγκαταλελειμμένο από τους πάντες τόπο.

Λίγα χρόνια μετά, όχι μόνο κατάφερε να σταθεί όρθιο, αλλά και να γίνει το χωριό πρότυπο ανάπτυξης για όλη την Ευρώπη. Με ποσοστό ανεργίας στο μηδέν και με μέσο όρο ηλικίας τα 40 έτη, ο πληθυσμός διπλασιάστηκε.

Οι 700 κάτοικοι, όλοι τους κτηνοτρόφοι, απολαμβάνουν εισοδήματα από 30 έως 100 χιλιάδες ευρώ και μια ποιότητα ζωής που μπορεί να συγκριθεί μόνο με την πλούσια Ελβετία.

Άρτουρ Σοπενχάουερ - Η τέχνη να έχεις πάντα δίκιο

…Μπορείτε επίσης να χρησιμοποιήσετε σαν θέσφατο μια κοινή προκατάληψη, διότι οι περισσότεροι άνθρωποι συντάσσονται με τη θέση του Αριστοτέλη ότι μπορούμε να ισχυριστούμε ως σωστό αυτό που πιστεύουν οι πολλοί.

Δεν υπάρχει γνώμη, όσο παράλογη κι αν είναι που οι άνθρωποι να μην είναι έτοιμοι να την ασπαστούν μόλις πειστούν πως είναι κοινώς αποδεκτή. Το παράδειγμα των άλλων επηρεάζει τόσο τη σκέψη τους όσο και τις πράξεις τους. Είναι σαν πρόβατα που ακολουθούν τον αρχηγό του κοπαδιού όπου τους οδηγήσει. Θα προτιμούσαν να τον ακολουθήσουν στο θάνατο παρά να σκεφτούν από μόνοι τους.

Άγραφα.Στα βουνά του Κατσαντώνη.

                 


                                    "Οι παλιοί λένε ότι όταν ο Θεός έφτιαχνε τον κόσμο, πήρε μια χούφτα χώμα και το πέρασε σε σίτα. Το εύφορο πέρασε απ' αυτήν και έγιναν οι κάμποι. Οι πέτρες και τα χοντράδια έπεσαν στη γη και γεννήθηκαν τ' Άγραφα." (Από το βιβλίο-φωτογραφικό λεύκωμα του Τάκη Ντάσιου με τίτλο "Στ' Άγραφα").

                                     Τα Άγραφα είναι μια ιστορική περιοχή και οροσειρά της κεντρικής Ελλάδας, η νότια απόληξη της Πίνδου. Καταλαμβάνουν όλο το βόρειο τμήμα του νομού Ευρυτανίας και το δυτικό του νομού Καρδίτσας και χωρίζονται σε Θεσσαλικά και Ευρυτανικά Άγραφα. Η περιοχή των Αγράφων θεωρείται μια από τις πιο καθαρές περιοχές του πλανήτη μας!!!!
                                  Το όνομα κάθε βουνού στην Ελλάδα έχει συνδεθεί με μύθους, με την ιστορία και την φύση του, έτσι και τα Άγραφα. Όλα τα βουνά είχαν τον δικό τους θεό και γέννησαν τους δικούς τους ήρωες. Τ΄ Άγραφα γέννησαν τον ονομαστό Κατσαντώνη!!!

Οι Μάγισσες του Σάλεμ!

     

                                Καταρχήν να εξηγήσουμε τι εννοούμε με τον όρο μαγεία στην σύγχρονη αλλά και την τότε εποχή. Λοιπόν, με τον όρο «μαγεία» απεικονίζουμε διάφορες μορφές υπερφυσικών ή μαγικών δυνάμεων που χρησιμοποιείται για να προκαλέσει κάποιο κακό. Πολύ απλά ως μάγος ή μάγισσα ορίζεται ένας άντρας ή γυναίκα που εφαρμόζει αυτές τις πρακτικές μαγείας. Παρόλο που συνήθως μάγοι και μάγισσες θεωρούνται μυθολογικά πλάσματα, στην πραγματικότητα πάρα πολλοί άνθρωποι στο παρελθόν έχουν κατηγορηθεί για μαγεία. Ο όρος «μάγος»  και «μάγισσα» χρησιμοποιήθηκε  για να κατηγορηθούν άτομα που θεωρούνταν ότι βλάπτουν την κοινωνία χρησιμοποιώντας «τα μαγικά τους». Έτσι, ξεκίνησε σιγά- σιγά το κυνήγι μαγισσών!!..

Άνθρωποι έρχονται και φεύγουν χωρίς να αντιληφθούν τι είναι η ζωή

Ο πατέρας Φιλόθεος Φάρος, είναι ένας πεφωτισμένος κληρικός, θεολόγος και ψυχοθεραπευτής. 

Έχει συγγράψει πάνω από δέκα βιβλία με κύρια θέματα τη ζωή του ανθρώπου, τον έρωτα, τον θάνατο και το πιο σημαντικό είναι ότι καταφέρνει με λόγια ψυχής να αφυπνίζει συνειδήσεις.

Η ελληνική κοινωνία νοσεί βαθιά, μπορεί να γιατρευτεί πάτερ και πώς;
Νομίζω ότι αυτό που απαιτείται είναι αλλαγή ήθους. Έχουμε δημιουργήσει ένα ήθος τις τελευταίες, τρεις ή τέσσερις, δεκαετίες το οποίο δεν είναι λειτουργικό, είναι ανθρωποκτόνο. Ο μέσος άνθρωπος έχει υιοθετήσει αυτό το ήθος και δεν έχει επίγνωση του γεγονότος ότι αυτό καταστρέφει την ζωή του και γενικότερα την κοινωνία.

«Αυτό που μπορούμε και θα έπρεπε ν’ αλλάξουμε είναι ο εαυτός μας…»

«Το ν΄απαιτεί ένας άνθρωπος πολλά από τον εαυτό του είναι κάτι που το καταλαβαίνω και το επιδοκιμάζω· αλλά η προσπάθεια του να επεκτείνει αυτή την απαίτηση και στους άλλους και να κάνει τη ζωή του έναν «αγώνα» για το καλό, είναι κάτι για το οποίο δεν μπορώ παρά να αποφύγω να εκφέρω γνώμη, επειδή για μένα δεν έχει καμία αξία ο αγώνας, η δράση ή η αντίδραση. Πιστεύω ότι κάθε προσπάθεια που γίνεται για ν’ αλλάξει ο κόσμος οδηγεί στον πόλεμο και στη βία. Δεν μπορώ να περάσω σε κανενός είδους στρατόπεδο, επειδή δεν επιδοκιμάζω τις έσχατες συνέπειες μιας τέτοιας στάσης και επειδή θεωρώ την αδικία και την κακότητα αυτού του κόσμου ως αθεράπευτες.

Αυτό που μπορούμε και θα έπρεπε ν’ αλλάξουμε είναι ο εαυτός μας: την ανυπομονησία μας, τον εγωισμό μας (συμπεριλαμβανομένου και του πνευματικού εγωισμού), την αντίληψή μας της προσβολής, την έλλειψή μας της αγάπης και της επιείκειας. Θεωρώ κάθε άλλη προσπάθεια αλλαγής του κόσμου, ακόμα και με τις καλύτερες των προθέσεων, ως μάταιη.”

Hermann Hesse, «Σκέψεις», Εκδ. ΝΕΦΕΛΗ (απόσπασμα)

Τιτανικός: ένα αβύθιστο πλοίο!!

                  Καθώς συμπληρώνονται 105 χρόνια από το θρυλικό ναυάγιο, η ιστορικό πλοίο είναι πιο ζωντανό από ποτέ.. 

                  Στις 10 Απριλίου 1912, ξεκινώντας το παρθενικό του ταξίδι από το Σαουθάμπτον  της Αγγλίας, ο Τιτανικός σταμάτησε στο Χερβούργο στη Γαλλία και στο Κουίνστάουν στην Ιρλανδία προτού κατευθυνθεί δυτικά προς τη Νέα Υόρκη. 

                   Στις 14 Απριλίου 1912, μετά από τέσσερις ημέρες ταξιδιού και αφού είχε διανύσει περίπου 375 μίλια νότια της Νέας Γης ο Τιτανικός συγκρούστηκε με ένα παγόβουνο στις 11:40 μ.μ. ώρα πλοίου, παίρνοντας μαζί του στα παγωμένα νερά του Ατλαντικού 1500 ψυχές. 

Ελευθερία και Γλώσσα

. H αλήθεια είναι μαλώτρα

 Φάνης I. Kακριδής,  ομότιμος καθηγητής Κλασικής Φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων.

   

 Kάθε τόσο ξεκινά και ποτέ δεν τελειώνει ο «διάλογος για τα Aρχαία», πώς να τα διδάξουμε, πώς να μην τα διδάξουμε κ.λπ.. ­όπου κιόλας το ερώτημα είναι λάθος. Aυτό που έχουμε χρέος και κέρδος να διδάξουμε δεν είναι τα «Aρχαία», εννοώντας πάνω απ’ όλα την αρχαία γλώσσα, αλλά τον αρχαίο ελληνικό κόσμο: την ιστορία του, τη θρησκεία, τη σκέψη, τη γραμματεία, την τέχνη, την τεχνολογία του, με μια λέξη, τον πολιτισμό του. Tο μόνο ερώτημα, αν μπορούμε να μιλάμε για ερώτημα, είναι ως πιο σημείο η γνωριμία των παιδιών με τον αρχαίο κόσμο θα γίνει με κλειδί την αρχαία γλώσσα.

    Θεμελιωμένη από παλιά, κιόλας από την εποχή του νεοελληνικού διαφωτισμού, η σωστή απάντηση είναι και σήμερα γνωστή: τη διαμόρφωσε και την τεκμηρίωσε ο Eκπαιδευτικός Δημοτικισμός, τη διατύπωσε με τον καλύτερο τρόπο ο Eυάγγελος Παπανούτσος, την υιοθέτησε πολιτικά ο Γιώργος Παπανδρέου, τη νομοθέτησε και την εφάρμοσε το 1976 η κυβέρνηση Kωνσταντίνου Kαραμανλή ­και από τότε, αντί να την προστατεύσουμε και να την καλλιεργούμε, άλλο δεν κάνουμε βήμα-βήμα από το να την ψευτίζουμε, να την κακολογούμε, να την παραμορφώνουμε, ώσπου να γίνει σα μια ξένη φορτική.

    Ωστόσο, η αλήθεια δεν αφανίζεται: τη λέει, παράδειγμα, και τη γράφει με σαφήνεια ο Eμμανουήλ Kριαράς, την υπαινίσσεται, παράδειγμα, στα άρθρα του ο Γιάννης Xάρης, τη διακρίνουν οι φιλόλογοι, που ζουν από κοντά τη σημερινή αφόρητη κατάσταση ­την ψυχανεμίζονται οι μαθητές και οι γονιοί τους. Προσωπικά το θεωρώ καθήκον να την εκθέτω όσο μπορώ καλύτερα και πιο χτυπητά· μόνο που κουράστηκα aεί τά αeτά οe μήν aλλά καί περί τ΅ν αeτ΅ν λέγων2  και τούτη τη φορά θα προσπαθήσω να την περιγράψω με ερωτήματα:

    Πιστεύει κανείς ότι το μάθημα των «Aρχαίων», όπως διδάσκεται σήμερα, πετυχαίνει τους στόχους του;

    Πιστεύει κανείς ότι μπαίνοντας ο μαθητής στο Γυμνάσιο είναι σε θέση να παρακολουθήσει τέσσερα παράλληλα γλωσσικά μαθήματα ­τα Nέα Eλληνικά, τα Aρχαία Eλληνικά, τα Aγγλικά και τη δεύτερη ξένη γλώσσα­ χωρίς να πελαγώσει;

   

Είναι υπέρβαση η Αγάπη

Να αποδεχόμαστε ότι δεν είναι όλα για όλους. Και δεν σημαίνει κάτι που δεν αρέσει σε μένα, ότι δεν πρέπει ν' αρέσει σε κανέναν. Και το αντίθετο. Δεν σημαίνει κάτι που αρέσει σε μένα, θα πρέπει ν' αρέσει και σε σένα με το ζόρι. [...] Γι' αυτό έχουμε το δικαίωμα να κάνουμε τις επιλογές μας, τι θ' ακούσουμε, ποια εκπομπή θ' ακολουθήσουμε, τι μας αρέσει, ποια μουσική θα ακούσουμε. Και να κάνουμε την επιλογή μας, να είμαστε ελεύθεροι. Δεν μπορούμε ν' αλλάξουμε τους άλλους, έτσι δεν είναι; Αλλ' αυτό που πρέπει να μας ενώνει όλους, παρ' όλες αυτές τις διαφορές, παρ' όλες αυτές τις αντιλήψεις, τη διαφορετικότητά μας, θα πρέπει να 'ναι νομίζω η αγάπη. Η αγάπη να μη χάνεται απ' τις ψυχές μας. Η αγάπη να 'ναι πάντα ανάμεσά μας. Η αγάπη σαν συνεκτικός δεσμός να μας κρατά ενωμένους και να μη νιώθουμε αντίπαλοι σε κανένα θέμα.

Δεν είμαστε αντίπαλοι, με κανένα και για κανένα ζήτημα της ζωής μας. Μας ενώνει ο κοινός πόλος, ο κοινός εχθρός -ο θάνατος-, ο κοινός καημός -η ζωή, η Ανάσταση, η επιθυμία για ευτυχία και χαρά. Όλοι οι άνθρωποι στο βάθος επικοινωνούμε στα βασικά θέματα. Λοιπόν, να 'χουμε αγάπη. Να έχουμε αγάπη μεταξύ μας, παρ' όλο που εσύ είσαι διαφορετικός και διαφορετική κι εγώ είμαι διαφορετικός. Ο καθένας έχει τον χαρακτήρα του.